Açıklanamaz!

Aragones'in gelişi ve hazırlık maçlarıyla, üç Şampiyonlar Ligi maçının görüntüsü gelecek adına biz umutlandırmıştı. Fenerbahçe takımı mükemmel değildi ama hocasının istediği tempoyu ve baskıyı üretecek düzenlemeleri yapacak kapasitedeydi. Maçlar oynandıkça bu gelişimi izleyeceğimizi sanırken karşımızda net bir "Zico mirası" bulduk.
Sistemi rakibe ilerde baskı kurmak üstüne olan bir hoca ve bunu yapmaya çalışanları göreceğimizi sanırken, geriye koşmaktan kaçınan, ikili mücadelelerde kendilerini yere bırakanları seyretmeye başladık. Emre'yi oynatmak adına, Semih'i kulübeye çekme "vicdansızlığı", Alex'i eski görev bölgesine taşıdı. Ama rakip takımın tümü adam adama oynuyordu.
Mücadeleci ve dinamik bir savunma kurdular. Rakibin nefes almasına bile fırsat vermiyorlar, bu arada özellikle ilk yarıda golleri peş peşe kaçırıyorlardı.
Fenerbahçe de bu duvarı aşmak adına pas üretmek zorundaydı. Ama Uğur Boral'ın birkaç şahsi bindirmesi dışında sessiz kaldılar. Güiza ilk yarıyı şutsuz kapadı, maçı da neredeyse pozisyonsuz bitiriyordu.
Maldonado tek faul bile yapmadı. Kazım, "kırmızı" ayakkabılarının parlaklığına dalmıştı. Gözü yerde kaldı, aklı havada...
Emre'nin pas trafiğini ileriye doğru yönlendirmesi gerekiyordu; Alex'e bu sorumluluğu verdiler, onun bir türlü açamadığı kilitle de durgun kaldılar.
Aragones 54'te Semih ve Burak hamlesi yaptı. Böylece maçı rakip sahaya taşıyıp, daha çok adamla, daha etkili gelmeye başladılar. Fakat orta sahada da gediklerin büyüdüğü anlardı bunlar. Alex ve Emre geriye koşar gibi yapıyordu. Aragones bunu da fark edemedi. Gökhan-Önder değişikliğini tercih etti. Kontrayı kesecek hızlı oyuncusundan vazgeçti.

BURASI LA LİGA DEĞİL
Değişimin başladığını sanırken geçen senenin sorumsuz ve disiplinsiz anlayışı ve yine o zamanların "pasaport kardeşliği" Fenerbahçe'ye geri döndü. Futbol lügatının hiçbir sayfasında, Semih'in taşıdığı beklentilerin karşılığında yedek oturması yoktur. Bu karar eski tip yöneticilerin "Bu kadar para verdik hoca, bu futbolcular oynayacak" mantığından farklı değildir. Sahaya çıkan kadro Turkcell Süper Ligi'ni, La Liga gibi değerlendirip, deplasman beraberliklerini başarı gören anlayışın ürünüdür.
Elindeki değerleri kaçırıp, on milyonlarca euroyu, kendi oyuncularından daha iyilerini alamayarak değerlendiren bir başkan ve yöneticileri varken, Fenerbahçe'de neyin "iyi" olarak değerlendirileceği "sakat ifadeler" kapsamına girdi.