Çocuk değil, büyük oyunu!

Dokuz ve 12 yaşlarındaki kuzenlerim güneşmiş, denizmiş takmadan sürekli bilgisayar başındalar. Sabah akşam internette oyun oynuyorlar. En sevdikleri siteler de Kral Oyun ve Mini Clip. Aslında oyun konsolları ve PSP'leri de var ama onlar 'internetçi'ymiş. "Hem her an girip rahatça oynayabiliyoruz. Hem de PlayStation oyunları pahalı. İnternetten oynamak daha kolay ve bedava!" diyorlar. Ama "Peki ya çok paranız olsa, ne alırdınız?" soruma da "PlayStation oyunları," diye cevap veriyorlar. Evet, bilgisayar oyunlarının çocukların en önemli boş zaman uğraşlarından olduğu doğru. Ama son zamanlarda yapılan araştırmalar, çocukların bu alanda sıkı rakipleri olduğunu gösteriyor. Online oyunları çocuklar domine ededursun, oyun konsolları ve taşınabilir oyun sistemleri, 'büyükler'in hakimiyeti altında. Büyüklerden kastım, X jenerasyonu denilen ve 1965 ile 1982 yılları arasında doğan popülasyon.

YAŞ ORTALAMASI
33 Birkaç gün önce Deloitte Türkiye, çok ilginç bir araştırma yayınladı. Rapora göre çoğunluğu bugün 30'larında olan X jenerasyonu, oyun konsolları ve taşınabilir oyun sistemlerine Y jenerasyonundan (13-24 yaş arası) daha düşkün. Bu aletlere sahip olma farkı oranı, bazen iki katına kadar çıkabiliyor. 2006 yılında yapılan bir araştırmaya göre ise, Amerika'da video oyunu oynayanların yaş ortalaması 33! Yetişkinlerin yüzde 36'sının evinde oyun konsolu olduğu (yüzde 77'si evli, yüzde 66'sının en az bir çocuğu var!) ve yaklaşık 100 milyon yetişkinin de aktif olarak video oyunu oynadığı saptanmış. Yani artık video oyunları çocukların değil, yetişkinlerin hobisi. Bunun en önemli nedeni, video oyunlarının ilk geliştirildiği 1970'li ve geliştiği 80'li yıllarda çocuk olan bu kuşağın, o günlerin Xbox'ları, PlayStation'ları olan Magnavox Odyssey'lerle, Atari'lerle büyümesi. Ve kazandıkları bu 'video oyunu oynama' becerisine hiçbir zaman sırt çevirmemesi. Microtrends adlı kitapta bir önemli noktaya daha değiniliyor. Pac-Man, Space Invaders gibi oyunlarla büyümüş olan bugünün ebeveynleri, video oyunlarını tehdit olarak algılamadığı için, çocuklarıyla beraber ekran karşısına kurulmakta da sakınca görmüyor. Maaile oynanan Nintendo Wii gibi konsollarla, Guitar Hero gibi oyunların başarısı da hep bu yüzden: Zaten 'oyuncu' olan bir kuşakla, oyuna meraklı potansiyel yeni nesli kaynaştırmak... Kuzenlerimin dediği gibi, fiyatlar da gözardı edilmemesi gereken bir kıstas. Çocukların okul harçlıkları değil, yetişkinlerin maaşları ancak yetiyor video oyunlarını satın almaya. Farkındaysanız eğer, bu oyunların içerikleri de gün geçtikçe yetişkinlere yönelik oluyor. Oyun dergileri onlara yönelik hazırlanıyor. Grand Theft Auto 4 oyununu çocuklar değil; düşünme ve problem çözme yetisi daha gelişmiş olan 30 yaş üstü kişiler bitirebiliyor. 18 yaş üstü ibaresi konan oyunlar, çocuklarımızı değil; bizzat eşimizi, abimizi, iş arkadaşımızı ve hatta patronumuzu hedefliyor. "Eskiden 'asosyal gençlerin hobisi' olarak görülen video oyunları bugün düşünme, plan kurma, taktik geliştirme, gerçek hayatta karşılaşabileceğimiz sorunlarla ilgili pratik yapmaya yarayan; 10 milyar dolarlık koskoca bir pazar," diyor Microtrends'de. 'Video oyunlarında başarılı olmak' da belki artık özgeçmişlerimize bile eklememiz gereken, önemli bir nitelik.