Mutluluk

Mutluluğun tanımı, herkese göre değişir. Kimi, para der, kimi, aşk. Kimine göre karnını tıka basa doyurmak insanı mutlu etmek için yeterlidir. Hayatında büyük darbeler yemiş insanlar, daha küçük şeylerle mutlu olurlar. İşte tecrübe de böyle bir şey.
Bir matematik profesörü, ilerleyen yaşlarda kendisini sosyal konulara vermiş ve mutluluğu bir formüle bağlamış: Hayatınızın gerçeklerine uyumlu bir beklenti içindeyseniz, bu beklentilerinizi daha kolayca gerçekleştirir ve kendinizi mutlu hissedersiniz. Ama çıtayı çok yüksek tutarsanız, her zaman gerçekler altında ezilmeye mahkumsunuz.
Mutluluğu sevgide bulanlara Ümit Yaşar Oğuzcan'ın "Beyaz güvercin" isimli şiirini hediye ediyorum.
"Süzülüp mavi göklerden yere doğru / Omuzuma bir beyaz güvercin kondu / Aldım elime, usul usul okşadım / Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım / Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı / Açsam ellerimi birden uçacaktı / Eğildim kulağına; dur, gitme dedim / Hareli gözlerinden öpmek istedim / Duydum; avuçlarımda sıcaklığını / Duydum; benden yıllarca uzaklığını / Çırpınan kalbini dinledim bir süre / Ve uçmak istedim onunla göklere / ... / Belki buydu sevmek, hayat belki buydu / Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu / Bir nağme yükseldi sevinçten ve hazdan / Bir nağme yükseldi, güzelden beyazdan / Uzattı sevgiyle pembe gagasını / Birden öğrendim hayatın manasını / Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış / Seninle bir çift güvercin olmak varmış."