Yetiştirme yurdundan olimpiyata gidiyor...

Konya Yetiştirme Yurdu'nda yetişen milli halterci Sibel Özkan, Pekin Olimpiyatları'na katılmanın heyecanı içinde. 6 yaşında iken anne ve babası ayrılınca yetiştirme yurduna verilen Sibel Özkan, şimdi olimpiyatlarda, 48 kiloda altın madalya almak için, 2004 olimpiyat şampiyonu Nurcan Taylan ile podyuma çıkacak. Sibel Özkan, 1988 Afyon doğumlu. Anne babası boşanınca, annesi Kezban hanım, Sibel'i 6 yaşında Afyon'da Çocuk Esirgeme Yurdu'na vermek istemiş. Ancak, kızlar için yer olmadığından Konya Çocuk Esirgeme Yurdu'na yerleştirilmiş. 11 yaşına kadar bu yurtta kalan Sibel, daha sonra Necati Çetinkaya Kız Yetiştirme Yurdu'na gönderilmiş. İşte Sibel'in halter yaşam öyküsü burada başlıyor. Babası Ramazan ile hiç görüşmeyen Sibel Özkan, 1999 yılında annesini kaybedip tamamen yalnız kalınca kendini haltere vermiş. Genç yaşta başarıyı yakalayarak Dünya ve Avrupa şampiyonluğu madalyasını boynuna takmış. 2004 Atina olimpiyatlarında 48 kiloda altın madalya kazanan Nurcan Taylan'la aynı kiloda yarışacak olan Sibel Özkan, Pekin olimpiyatlarına hazırlandığı Konya'da öyküsünü ve amaçlarını SABAH' a anlatı:

MUTLULUK SPORLA GELDİ
* ACILARIMI UNUTMAK İÇİN: Acılarımı unutmak için sporla meşgul olmak zorundaydım, Önce judo yaptım. Daha sonra haltere başladım. İyi ki de başlamışım. Bir taraftan acılarımı unutmaya çalıştım, diğer yanda başarı grafiğimi sürekli yükselttim.

* YURT BAŞARIYI GETİRDİ: Küçük yaşta yurtta yetişmem başarıyı getirdi. Ben annesiz ve babasız büyüdüm. Annemi 32 yaşımda kaybettim. Başarımın temelinde yurtta yetişmem yatıyor. Çünkü her şey düzenli ve planlı. Yurtların kuralları vardır. Bu kurallara uymak zorundasınız. Eğer kurallara uymazsın yurtta barınmanız zor olur. Ben de kurallara uydum. Halter sporumu yaptım ve başarıyı yakaladım.

* DAYAK BİLE YEDİM: Yurtların yapısı belli. Geçmiş yıllarda şimdiki kadar iyi koşullar yoktu. Bisküvi ve çiklet almak için bakkala giderdik. Bu bile bahane olur ve dayak yerdik. Çok ağladığım günler oldu ama, mecburen dayağa da katlandım. Çünkü gidecek yerim yoktu. Burası benim evim oldu. 2002 yılında haltere başlayıp, başarıyı yakalayınca acılarımı unuttum.

YENİ BİR YAŞAM ÖZLEMİ
* ANNEMİ ÇOK ÖZLÜYORUM: 32 yaşında sirozdan kaybettiğim annemi çok özlüyorum. Dünya ve Avrupa şampiyonu olduktan sonra bu sevincimi annemle paylaşmayı çok isterdim. Beni tebrik edip, doya doya öpmesini beklerdim. Bunlardan mahrum kaldım. Onu özlüyorum. Babam hiç aklıma gelmiyor. Yaşamım çileli başladı. Yavaş yavaş acılarımı unutmak istiyorum. Kendime yeni bir yaşam kurmak amacındayım. Elbette en çok annemin yanımda olmasını isterdim.