Masstival'den alınacak dersler

Geçen hafta Masstival hafta sonuydu benim için. Hem cumartesi hem de pazar Parkorman'daydım. Artık açıkça belli olan şey şu: Türkiye'de eğer bilet garantisi olan çok ama çok iyi en az beş ismi bir araya getiremiyorsanız festival adı altında üç güne yayılan event (etkinlik) yapmayınız. Kimseyi yormayınız. Ne kendinizi ne başkasını. Çünkü, gündüz sıcağında kimse saat 15.00'te çıkan bir grubu dinlemeye gitmiyor. Gitmez. Güzelim müzisyenler, gruplar o sıcakta 20 kişiye çalmak için sahneye çıkıyor. Dream TV canlı yayında seyircilerin olduğu kısmı gösteremiyordu bile... Çünkü yerde oturan 20 kişiden başka kimse yoktu etrafta. Ne moral kalır insanda ne şevk. Böyle konser vermek kimi tatmin eder, kime faydası var bilemiyorum. Bunun adı hepimiz için festival değil festivalcilik oynamak. Gruplara soralım, memnun olan varsa buradan tekzip edeceğim. Def Leppard, Whitesnake, Alanis Morissette, Stereophonics, Duman, Şebnem Ferah, Ogün Sanlısoy... Tamamı tek günde çalsa bakın bakalım nasıl bir izdiham oluyor. Bir sahne var dünyanın öbür ucunda. Neden öyle bir sahne var belli değil. Orada çalan mesela Ogün, neden ana sahnede çalmaz ki? Bu yapılmadığı zaman insanlar hayattan bezip kaçıyor ya da iki gün üst üste gelmiyorlar. Gelecekleri varsa da gelmiyorlar. Sonra Def Leppard, Türkiye'deki ilk konserinde, 1500 tane, bütün gün güneşi yediği için çimlerde, havuz kenarında oturan hayatından bezmiş seyirciyle baş başa kalıyor. Bir çuval incir berbat oluyor. Üç günlük angaryaya ihtiyaç neden? Aklıma sadece sponsor firmaya, etkinliği olduğundan daha büyük ve görkemli gösterme çabası geliyor. Ama bunun bedelini hem düzenleyen hem para veren hem de bilet alanlar ödüyor. Sanatçıları zaten söyledim. Bu arada festivali yapmak için kendini paralayıp ertesi gün yorgunluktan hastanelik olan Bülent Burgaç'a da geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Bülent bu festivali gelecek yıllarda mükemmel hale getireceğine inanıyorum.