Görülmemiş yetenekte olduğumu değil, kafamı kullandığımı düşünüyorum

- Hedefleriniz neler?
- Daha fazla konser vermek istiyorum.

- Daha öğrenecek çok şeyiniz var mı, yoksa küçük yaşta bu işe başlamanın avantajıyla bazı şeyler oturdu mu? O yüzden mi artık daha çok konser vermek istiyorsunuz yani?
- Daha öğreneceğim çok şey var. Bu iş için o kadar erken bir yaşta başlamadım aslında. Dört-beş yaşında başlayanlar var. Bir insanın, hayatı geçip gittikten sonra kendine yöneltebileceği en büyük suçlama, canının istediği doğrultuda hareket etmemiş olmaktır bence. Ve benim şimdilik canım konser vermek ve solistlik yapmak istiyor.

- Üstün yetenekli olmak nasıl bir şey?
- Bilmiyorum. Ben üstün yetenekli olduğumu düşünmüyorum. Ben, birçok şeyi çok fazla takıntılı olmama borçluyum. Bu yetenekle ilgili bir şey değil bence. Bu bazen bana zarar da verebiliyor ama bazen de işte, çok yararlı olabiliyor. Bir şeye başladığım zaman onunla, etrafımdaki insanları bıktıracak kadar uğraşıyorum ve bana en çok yardımcı olan bu. Yani kafamı kullanıyorum daha çok, görülmemiş yetenekte filan olduğumu düşünmüyorum.

- Sizin gibi yetenekli çocuklara ve ailelerine ne tavsiye edersiniz?
- Klasik müzik ya da piyano, 'iyi olduğu için, kaliteli olduğu için' gibi, bir gerekçeyle yapılacak şeyler değil. Yapmayı istemek lazım. Yeni başlayacaklara da yapmayı isteyip istemediklerine iyi karar vermelerini, ebeveynlere de çocuklarının neyi istediğini iyi analiz etmelerini tavsiye edebilirim.

- Çok zorlu ve masraflı bir süreç mi?
- Öyle. Çok fazla fedakarlık yapmanız gerekiyor ama dediğim gibi benim yapamadıklarım için içim sızlamadı. Yani basketbol yasak diye üzülmedim hiçbir zaman. Tenis ve voleybol da yasak mesela. Çünkü eller için riskli.

- Başka böyle kriter var mı?
- Bu konserde tırnağım kırıldı mesela. Tırnakları çok dipten keserseniz çalarken kanayabilir, uzatırsanız ses çıkarabilir.