'Otobüsü sevmiyorum hastalığı hatırlatıyor'

Semra Gürken henüz 11 yaşında... Çiftçi bir ailenin 5 çocuğundan biri. O da diğer iki ablası gibi böbrek hastası. Ancak evde periton diyaliz uygulanan diğer ablaları kadar şanslı olamayan Semra'nın böbrekleri henüz 3 aylıkken görevini yerine getirmemeye başladı. Önceleri evinde tedavi gören küçük kız giderek ağırlaştı.

HİÇ OKULA GİDEMEDİ
Şimdi, haftada 3 gün annesiyle birlikte Alanya'daki evlerinden Antalya'daki Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde 140 kilometre yol giderek diyalize giriyor. Gününün 4 saatini diyalizde geçiren küçük kız, 4 saatini de şehirlerarası otobüste geçiriyor. Hastalığı nedeniyle hiç okula gidemeyen Semra, okuma-yazmayı da hemşire ablalarının yardımıyla yine hastanede öğrendi. Okul özlemi çeken Semra için seferber olan hemşireler, hastanedeki lösemili çocuklara ders veren öğretmeni diyaliz merkezine çağırdı. Diyalizi sürerken bir yandan da öğretmeniyle ders çalışan küçük kıza okuma-yazma bilmeyen anne Asiye Gürken de eşlik etti. Okuma-yazmayı birlikte söken anne-kız için diyaliz merkezinde küçük bir okuma bayramı düzenlendi. Gün geçtikçe daha çok makineye bağlanan küçük kızın tek umudu böbrek nakli. İki ablasıyla Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nden gelecek uygun böbrek haberini bekleyen küçük Semra, "Artık otobüsleri sevmiyorum, bana hastalığı hatırlatıyor" diyor.

'EVLAT AYIRAMADIM'
Hasta yatağında hikâye kitaplarına sarılan küçük kız üniversiteden mezun olma hayalleri kuruyor. Çocuklarına kendi böbreğini vermek istediğini ancak vazgeçmek zorunda kaldığını anlatan anne Asiye Gürken ise "Sadece tek böbreğimi verebilirim. Üç çocuğum var, evlat ayıramadım" diye konuşuyor.