DP'de değişim sancıları...

Türkiye toplumu, son dönemlerde AK Parti ile CHP arasına sıkışan gergin siyasetten kurtulmak için hep üçüncü bir yol aradı.
Hatta bir ara DYP ile Anavatan'ın birleşmesi projesiyle bir hayli de umutlandı.
Ama olmadı. İki partinin lideri o süreci yönetemeyince, halk da tercihini AK Parti'den yana yaptı.
Üçüncü yolun adresi DP ise o günlerden sonra bir daha toparlanamadı. 22 Temmuz seçimlerinde tarihi bir yenilgi yaşadı ve toplumun gündeminden düştü.
Sonra parti içi hesaplaşmalar, kongre kavgaları başladı. Nihayet 6 Ocak 2008'de yapılan Olağanüstü Kongre ile DP'de Süleyman Soylu dönemi başladı.
DP geleneğinden gelen Soylu, küçülen ve toplumla bağı kopan DP'yi yeniden "Milletin umudu" yapmak için yola çıkmıştı. Neredeyse üç ay geçti.
Bu süre içinde sadece bir kez yazdığımız DP'de, bir yeniden yapılanma sürdüğü için merakla sonucunu bekledik.
Bir anlamda DP kendi içine dönmüş yenileniyordu. Halen de yenilenme sürüyor. Ama gördüğümüz kadarıyla bu süreç hayli sancılı geçiyor.
Soylu da bu sancılı süreci yeniden Anadolu'ya çıkarak atlatmaya çalışıyor.
Önceki gün "Beyaz Yürüyüş" e yeniden başlamak için Çanakkale'deydi.
Biz de merak ettik, DP'nin genç süvarisini halk nasıl karşılayacaktı?
İlk dikkatimi çeken, bu geleneksel ve yaşlı partide biraz olsun gençlerin ve kentli yüzlerin artması oldu. Bir başka ilginç nokta da genç başkan Soylu'ya halkın yaklaşımıydı.
Birçok Çanakkaleli ile konuştum.
Kimi "Biliyorum ama tanımıyorum"
diyor, kimi de "Genç ve temiz yüzlü biri... Artık gençlere destek olunmalı..." diyerek eskilere mesaj veriyordu.
Aslında halkın verdiği bu mesaj bir anlamda parti içindekilerin de arzularına tercüman oluyordu.
Soylu da eski siyasetçilerden şikâyetçiydi:
"Genel merkez dahil partide teşkilat diye bir şey yok. Ağar'a 6 yıl dayandılar bize de bir yıl dayansınlar... Bu partinin içler acısı durumda olduğunu söyleyenlere soruyorum: 'Bize ne miras bıraktınız?' Partinin programı bile yok. AB ile ilgili tek bir metin yok. Bir partinin program kitapçığı olmaz mı? Bizde böyle bir şey yok..."
Soylu'yu Çanakkale'de yaklaşık 2 bin kişilik coşkulu bir kalabalık karşıladı. Hepsinin özlemi de yeniden iktidar olmaktı. Belki de bu nedenle Soylu, en çok alkışı, "Bir daha boynunuzu eğdirmeyeceğiz..." sözleriyle alıyordu.