Hukukun önemi

İstanbul'da dün önemli bir toplantı vardı.
İnsan Hakları Ortak Platformu'nun düzenlediği toplantıda, avukatlar Hrant Dink, rahip Santoro ve Malatya katliamı davalarıyla ilgili bilgi verdi, önlerine çıkarılan zorlukları, örtbas edilmek istenen gerçekleri dile getirdi.
Anlatılanlar tüyler ürpertici.
Görünen o ki, Türkiye'de bir merkez kimlerin öldürüleceğini belirliyor ve bu iş için özel yetiştirilmiş tetikçiler devreye sokuluyor.
Bir kısım medyanın ısrarla yönlendirmek istediği gibi, maceracı bir-iki çocuktan ibaret olmayan bir süreçle karşı karşıyayız.
Burada anlaşılması zor olan, yargının tavrı.
Yargı, olayların aydınlatılmasını kolaylaştıracak bir tutum içinde değil. O nedenle davalar üç-beş tetikçi üzerinde dönüyor.
Cinayetin işleneceği ihbarını aldığı halde hiç önlem almayan bir albaya en fazla görev yeri değişimi yaptırımı uygulanması, kimsenin vicdanını rahatsız etmiyor.
Cinayet gibi çok önemli bir davada askerler Meclis Komisyonu'na bilgi vermeme cüreti gösterebiliyor. Çünkü, bu özürlü bir demokrasi.
Onunla kalsa iyi, bu etliye sütlüye karışanların ölümle cezalandırılabildiği bir sistem.
Karar alıcılar, olayların aydınlatılamayacağı gerçeğiyle hareket edip vurdumduymaz bir biçimde davranabiliyor.
Bir kısım medya bu olayların üzerine gitmiyor.
Sokaktaki insan da "Danıştay baskınını şeriatçılar gerçekleştirdi, Hrant Dink'i heyecanlı birkaç çocuk aralarında tartışıp öldürdü" sonucuna varabiliyor.
Türkiye'yi 12 Eylül öncesinin çatışmalı ortamına sürükleyen merkezler, yine devrede.
Böyle bir durumda sığınılacak tek liman olan yargının işleyişinden de ciddi şikayetler var.
Ama artık dünya çok küçük.
Cinayetleriniz bir il sınırı, ülke sınırı içinde kalmıyor.
Gerçekler sınırları aşıp her merkezde konuşuluyor.
Parti kapatmak da, insanlara siyaset yasağı koymak da, bir cinayeti aydınlatmak da hukukun görevi.
Ama hukukun yansız ve her türlü tarafın dışında olması gerekir.
Ergenekon'u küçümseyenlerin olaylara bir de bu açıdan bakmasında yarar var.