Şiir artık bir azınlığın sanatı oldu

- Son zamanlarda iyice artan liberalizm, Jakobenizm, milliyetçilik tartışmalarına ne diyorsunuz?
- Söylemler kabalaşıyor ve vahşileşiyor. Necatigil'in sevdiğim bir sözü var: "Sığınakta da bir şey yapılabilir.". Bu tip durumlarda, lirik şiirler yazmak, incelikli bir söylem kurmak zaten bir muhalefet gibi geliyor bana. Söylemler arasında muhalefet biçimini bu olarak görüyorum. Her ideoloji maalesef kendi taşıdığı argümanları kaba biçimde dile getirince insan ruhen inciniyor, örseleniyor. "Benim bu dünyada ne işim var," deme noktasına geliyorsun.

- Bunca büyük politik olay arasında sanata 'sığınmak' da sorunlu değil mi?
- Irak'ın işgali, başörtüsü sorunu, toplumsal adaletsizlik, Güney Amerika'da kahve toplayan işçiler 5 dolar alamadan sefalet hayatı yaşarken Starbucks'ın onların parasıyla köşeyi dönmesi, McDonald's'ın binlerce işçisine örgütlenme hakkı tanımaması... Düşününce dünyada binlerce adaletsizlik var. ABD özgürlük bahanesiyle 30 bin sivili öldürüyor. Ama bunlarla mücadele biçimi şiir olamaz. Korunaklı bölge olan şiirin imkanlarını kullanarak muhalefet de yapabilirsin, ama toplumsal hayattaki işlev konusunda bunu bir gazeteci olarak yaparım. Çıkıp kaba bir söylemle şiirimde Irak işgalini protesto edersem o şiirin pek estetik değeri olacağını düşünmüyorum. 2008 yılında şiirin artık eski işlevi kalmadı, meydanlarda şiir okuyarak toplumu örgütlemek mümkün değil. Şiir artık bir azınlığın sanatı oldu.