Bitmeyen karaoke aşkı

Geçenlerde gazeteden arayıp "Cuma ekinin 'Kare As'ı karaoke barlar olacak, jüride yer alır mısın?" diye sordular. Hemen yazdım tercihlerimi. Gelecek cuma sonuçları okuyacaksınız ama karaokeyle biraz arası olanlar hangi mekânların başa güreştiğini tahmin etmiştir. Karaoke, bizim gibi şarkı söylemeye meraklı bir milletin biraz geç keşfettiği bir eğlence aslında. Sanırım iki-üç yıl önce, özellikle İstanbul Beyoğlu'ndaki My Moon Bar sayesinde popüler oldu. Öncesinde İstanbul ve Ankara'daki çeşitli barlarda karaoke geceleri düzenleniyordu ama bu kadar revaçta değildi. Bir ara öyle bir hale geldi ki, herkes doğum gününü karaoke barda kutlar oldu. Karaoke çok enteresan bir şey. Bir kere modası geçmiyor. Bütün kompleksleri, sınırları, utangaçlıkları, snoblukları silip süpürüyor. İsteseniz de bu eğlencenin dışında kalamıyorsunuz. Diyelim arkadaşınızın doğum günü karaoke barda kutlanacak. Ve diyelim ki öfleye pöfleye gidiyorsunuz. Sesinizin çok kötü olduğuna inanıyor ya da o gece hiç şarkı söylemek istemiyorsunuz. Gecenin ortalarına bile gelmeden durum şu oluyor: Elinizde mikrofon, ekranda Ayşe Hatun Önal'dan Çeksene Elini... Bu yetmiyor, şarkı biter bitmez isteye bir daha isim yazdırmak için DJ kabinine koşturuyorsunuz. Çok şahit oldum. Çok ağır metalci olup gecenin sonunda (tabii yeterli miktarda biranın da etkisiyle) Gülşen'den Of Of'u söyleyen de var, korkunç detone olduğu halde çığlık çığlığa alkışlananlar da, mikrofonu "Ben söyliicem," diye birbirinin elinden kapanlar da (Hande Ataizi de onlardan biri değil miydi?). Neticede karaoke bara gittiğinizde eğlenmemeniz imkansız gibi bir şey. Şu da bir gerçek ki, yabancı şarkılar asla Türkçe şarkılarla aynı etkiyi yaratmıyor.