Şeytanla dans

Latin Amerika'daki gelişmeleri iyi izleyin. Bir terör örgütü şefinin bir baskında öldürülmesi üç ülkeyi savaşın eşiğine getirdi.
Her şey 1 Mart gecesi Kolombiya güvenlik güçlerinin ABD'nin istihbarat desteği sayesinde aldıkları bir ihbarı değerlendirip komşusu Ekvator sınırları içindeki bir kampa operasyon düzenlemesi ve FARC (Kolombiya Devrimci Silahlı Güçleri) örgütünün iki numaralı lideri Raul Reyes'i öldürmesiyle başladı. Ekvator hava sahasının ve sınırlarının ihlal edilmesini protesto ederek Kolombiya'yla diplomatik ilişkilerini kesti. Venezuela ise Ekvator'a destek vermek için Kolombiya büyükelçisini kovdu, sınıra da 10 tabur asker yığdı. Şimdi Amerika Devletleri Örgütü krizin sıcak s avaşa dönüşmesini önlemeye uğraşıyor.
Ama asıl kıyamet Kolombiya'nın Raul Reyes'in bilgisayarında ele geçirdiğini söylediği bazı yazışmaları ve bilgileri açıklamasıyla koptu. Bu bilgilere göre, Venezuela Devlet Başkanı Hugo Chavez, FARC'a paravan bir petrol şirketi aracılığıyla 300 milyon dolar kaynak sağlamayı vaat etmiş, 50 milyon dolarını aktarmıştı. Ayrıca Ekvator İçişleri Bakanı Gustavo Larrea da sınıra yakın bölgelerde sağlanmasında FARC ile işbirliği yapmak için Raul Reyes'le birçok kez bir araya gelmişti. Bitmedi; yine bilgisayardaki notlardan Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin de FARC'ın 23 Şubat 2002'de kaçırdığı aynı zamanda Fransız vatandaşı olan Kolombiyalı kadın politikacı Ingrid Betancourt'un serbest bırakılmasını sağlamak amacıyla Raul Reyes'le yüz yüze görüşmeyi planladığı ortaya çıktı.
Yani, teröristin bilgisayarı "Pandora'nın Kutusu"nu açtı. Devletlerin ikiyüzlülüklerini -kim bilir kaçıncı kez- gözler önüne serdi.

Terör listelerine bel bağlamayın
FARC hem BM'nin, hem de AB'nin terör listesinde yer alıyor. Ayrıca BM Güvenlik Konseyi'nin kabul ettiği bir dizi kararla, devletlerin terör örgütlerine yardım ve yataklık yapmaları suç sayılıyor.
Ne var ki, BM kararlarına uyması gereken Ekvator, FARC'ın kendi topraklarında kamp kurmasına izin veriyor. Onun da ötesinde bakanları örgüt lideriyle doğrudan ilişki kuruyor.
Venezuela lideri Chavez daha ileri gidip FARC üyelerini "Devrimci gerillalar" ve "Yoldaşlar" diye tanımlıyor.
Brezilya Devlet Başkanı Luiz Ignacio Lula da Silva'nın dış politika başdanışmanı Marco Garcia ise FARC'ı "Ne terör örgütü, ne de savaşan taraf olarak gördükleri", yani "Nötr" olduklarını açıklıyor.
Fransa da BM ve AB'nin bağlayıcı kararlarına rağmen, "Betancourt'u özgürlüğüne kavuşturmak için Sarkozy'nin KolombiyaVenezuela sınırında Raul Reyes'le bir araya gelmeye hazır olduğunu" itiraf ediyor.
Bu çifte standartlarla teröre karşı savaşın kazanılması mümkün mü? Ya da terör belasıyla karşı karşıya olan devletlerin, tıpkı Kolombiya'nın yaptığı gibi, kendi başının çaresine bakmaktan başka seçenekleri kalıyor mu?
Ancak Kolombiya Devlet Başkanı Alvaro Uribe'in işin peşini bırakmaya niyeti yok: Ekvator'un dosyasını BM'ye götürecek. Güvenlik Konseyi kararlarını açıkça çiğnediği gerekçesiyle.
Venezuela Devlet Başkanı Chavez için de "Katliam suçlularını himaye ve finanse ettiği" iddiasıyla Uluslararası Ceza Mahkemesi'nde dava açacak. (17 Temmuz 1998'de BM'nin girişimiyle kurulan bu uluslararası mahkeme barışa karşı suç, insanlığa karşı suç ve savaş suçu işleyenleri yargılama yetkisine sahip. Bugüne kadar 105 ülke imzalayıp kabul etti. Bunların arasında Kolombiya ve Venezuela da var! Yani mahkeme Kolombiya'nın başvurusunu kabul ederse Chavez hesap vermek zorunda kalacak.)
Bir nokta daha: ABD Başkanı Bush, FARC ile asla masaya oturmaya oturmama kararlılığını tekrarlayan Kolombiya Devlet Başkanı Uribe'ı arayıp hem kutladı, hem de sonuna kadar destek vereceğini bildirdi.
Ama aynı ABD'nin daha iki hafta öncesine kadar Irak'ta iki numaralı komutanı olan Ray Odierno, "PKK sorununun askeri yollarla çözülemeyeceğini, Türkiye'nin bir noktada görüşmeye ve pazarlık etmeye başlaması gerektiğini" söyledi!
Dedik ya; terörle mücadelede kendinden başka kimseye güvenmeyeceksin. Asla!