Okuyucularım üzülsün istedim

- İki senedir Hürriyet'te yazıyordunuz; veda yazısı yazmak zor oldu mu?
- Her zaman ayrılmak zordur, her hafta birbirini görmesen de buluşuyorsun birileriyle ve bir şey söylüyorsun, sonra bir gün onlardan ayrılıyorsun. Bu kadar üzüleceğimi düşünmüyordum.

- Veda yazınızda; 'Bir yazar kibriyle üzülün istiyorum,' demişsiniz...
- Okuyucularından ayrılmak da biraz aşk gibidir. Ayrıldığın seni özlesin, senin için üzülsün istersin. Bu genellikle söylenmez ama böyledir.

- Ama ben söyledim diyorsunuz...
- Ben samimiyet severim (gülüyor). Genellikle okuyucularla o tür ilişki kuran yazarlardan biriyim. Beni okuyan insanlar samimi olduğumu bilirler. Onların biraz üzülmesini istiyordum, bunu söylememek bana ayıp geldi.

- Elinizi taşın altına soktunuz bir kere; yazı yazma sürenizden çalmayacak mı bu görev?
- Kitapla ilgili soruyorsanız, tabii ki çalıyor. Aslında benim yaşımdaki bir adam için fazla lüks. Bu çok göze alınacak bir şey değil ama hakikaten böyle bir gazetenin gerekliliğine inanıyorum.

- Yani kitaplarımı biraz daha bekletebilirim diyorsunuz?
- O kitabı henüz kafamda çözemedim, cinayeti çözdüğüm zaman daha çabuk bırakacağım gülüyor).

- Çok okunan bir yazar olarak çok okunan bir gazete yapamazsanız üzülür müsünüz?
- Bu ikisinin arasında çok büyük bir ilişki yok ama gazeteci olarak söyleyeyim; ben yaptığım gazetenin çok okunmasını, mümkünse 70 milyonun okumasını isterim! Eğer bir gazete yapacaksak herkesin okumaktan zevk alacağı bir gazete olması gerektiğine inanırım. Ben aynı kitaplar gibi, gazetelerin de ona göre, buna göre olduğuna inanmıyorum, iyi bir gazete çıkartırsan herkes okur.

- Kaç gün yazacaksınız siz?
- Beş gün.

- Siyaset mi?
- Öyle dar ve karanlık bir yerden geçiyoruz ki, siyaset yazacağım...