Nejat Uygur'a Köşk davetiyesi

Çoğumuz için zaman ne de çabuk geçiyor.
Ama ya "hapse düşenler" için.
Ya da "hastaneye yatanlar."
Ünlü sanatçı Nejat Uygur'un "felç olayının" üzerinden de iki ay geçti işte.
Bizim için "rüzgâr gibi."
Ama ya Nejat Uygur için, eşi Necla hanım için, çocukları için.

"İlk ay" Prof. Dr. Rıdvan Ege sahip çıkmış ve onu Ufuk Üniversitesi Hastanesi'nde "ağırlamıştı."
Uygur bir aydır da "TSK'nın konuğu."
GATA'nın uzmanları, Uygur'u ayağa kaldırmak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Generaller onu ziyaret edip, moral vermeye çalışıyorlar.

Bazen gidip bazen gelen bir şuur.
Ve bize "doktor bey" diyen bir Nejat Uygur:
- Doktor bey, beni çıkar... Götür.
- Nereye?
- Tiyatroya.

TV ekranında oğlunu görünce, ayağa kalkmaya çalışıp, sesleniyor:
- Behzat çabuk gel!.. Beni de ekrana çıkar... Birlikte oynayalım.

Nejat Uygur bizden bir ricada bulundu:
- Giderken yakandaki "ziyaretçi kartını" bana bırak.
Niyeti, gece herkes uyurken kartı yakasına takıp "hastaneden kaçmak."
Oysa "ayakta duracak takati yok."
Ama o "kaçarım, tiyatronun sahnesine çıkarım" inancında.

"Nejat Usta" dedik:
- Burası askeri hastane... Buradan kaçmak imkânsız.
Güldü:
- Ben askerden bile kaçmış adamım... Kaçarım.

Nejat Uygur askermiş.
O sırada Sarıyer Kulübü'nün balosu varmış.
Uygur da "Sarıyer Kulübü'ne üye."
- Baloya gitmek için bir günlüğüne birliğimden kaçtım.
- Sonra?
- Yeniköy iskelesinde yakalandım.
- Kim yakaladı?
- İnzibat subayı olan babam... Beni bütün birliğin önünde dövdü... Baloya da gidemedim.

Cumhurbaşkanı Gül, pek çok sanatçıyı Köşk'teki "Cumhuriyet Bayramı resepsiyonuna" çağırdı ya...
"İki aydır hastanede yatan" Nejat Uygur'a da "davetiye yollanmış."
"İstanbul'daki" evine.

O bizim dostumuz.
Arayıp sormaya, ondan haberler iletmeye devam edeceğiz.
Ah bir iyileşse, onu "yılbaşı balosuna bile" götüreceğiz.
Ama o "beni önce tiyatroya götür" diyor, başka şey istemiyor.