Koz cumhuriyeti ve zincirli tavuk!

Durum şu:
Geçen yüzyıl başında; Türkiye Cumhuriyeti'nin, Kongrelerin ve TBMM'nin "isyanı"yla, ona rağmen ve onu tasfiye ederek kurulduğu Osmanlı Devleti'nde;
Türkiye Cumhuriyeti kurucularının, aralarından çıktığı ama liderliklerini ret ve tasfiye ettiği İttihat Terakki'nin de yönetiminde;
Meydana gelmiş bir "trajedi"ye;
Halkların devlet güçleri, halkların birbiri, halkların savaş çılgınlıkları, etnik kin ve nefret tarafından katline ve tehcirine;
Onca devletten sonra; Amerika Birleşik Devletleri'nde de resmen "soykırım" denmemesi için;
Kozumuz İncirlik!

Allah iyiliğimizi versin.
Şu bayram arifesinde hiç esirgemesin; akıl, fikir, muhakeme kabiliyeti, vicdan, şuur versin.
Kozumuz İncirlik!

ABD'de insanların filan ne düşündüğü, üniversitelerde neyin nasıl anlatıldığı, kitapların ne yazdığı, neyin tartışıldığı filan bir yana;
"ABD Kongresi" kim bilir kaçıncı kez tam diyecekken, bu kez bu yüzden vazgeçip "soykırım" demesin diye, kozumuz ne?
İncirlik.
İncirlik ne?
Soğuk Savaş'tan beri, o zaman "Komünizme karşı", ama şimdi ve her zaman, bölgedeki komşularımıza karşı, icap ettiğinde "kıyım" yapılabilsin, "kırım" yapılabilsin diye tesis edilmiş bir tesis.
Üslenmiş bir üs.

Durum şu:
Kendi topraklarımızda, şu andaki devletimizden farklı bir devlet olan ecdadın yaptıklarına ABD'nin "soykırım" dememesi için, ABD'ye bir nevi kendi soyumuzdan da olanların "kırım"ı için de mevcut bir üssü koz diye sunuyoruz.
Ne kumar bu Allah'ım!
Kozumuza bak.
"Soykırım" sıfatından kaçmak için "kırım" tesisi, üssü, cephaneliği, atom deposu.
Ya öyle; size bir kere dahi sormadan ülkenizde bir de atom deposu.
Boynumuza geçirilmiş "Zincirlik"te, onlarca atom başlığı.
Yüzyılın başındaki trajediye "soykırım" denmesin de, gerekirse, soyuna sopuna bakmadan, ama elbette soylarının köküne kibrit suyu da ekercesine, bölgemizdeki milyonlarca insanın üstüne, icabında atom atılabilsin, radyasyon sıkılabilsin, mantar bulutu örtülebilsin, çocuklar şeker de yiyemesin diye;
Bir trajedinin yükünden kaçmak için, yığınla müstakbel trajedinin yatakçısı, yaltakçısı, yardakçısı olmak.
Ne prensip ama, ne demokrasi, ne cumhuriyet, ne bağımsızlık ama;
Ne yurtta sulh, cihanda sulh, ne anti-emperyalizm ama;
Ne muasır medeniyet, ne ezilen milletlere örneklik ama;
Ne İslam kardeşliği, ne dini hassasiyet, ne insanlık ama;
Ne büyük devlet, ne tarih bilinci, ne şuur, ne vicdan ama!

Bir yerde rastlarsanız, gazeteci yahut vatandaşsanız, hatırınız kalmasın; en yakınınızdaki bir hükümet, devlet yetkilisine, bir komutana bir sorun ama.
Ne "koz cumhuriyeti" ama:
Bu sefer de soykırım denmesin diye bir kırım üssünün ayıbını taşımak!
Bağımsızlık diye atıp tutarken incir ağacına zincirlenmek.
Sonra, hiç sıkılmadan onu takoz yapmak.
Soykırım denmezse, başka soyların kırımı, kıyımı için atomlarını hep kuluçkaya yatırmak.
Ve gıdaklamak, gıdaklamak, gıdaklamak!
Kendini "Turkey" sanırken, "Fried Chicken" kalmak.

--
Her türlüsünden kendi trajedilerimizle kendimiz yüzleşebilsek, bu kadar yüzsüzleşmeyeceğiz belki de!
Kendi içimizde çözemediğimiz trajediler için sınır ötelerine düşmeye kalkmayacağız belki de.
Yapmamız gereken harbi mertlikler yerine, çalakalem harpçi yiğitlikler ile bataklıklara sürüklenmeyeceğiz belki de.
ABD Dışişleri Sözcüsü McCormack'ın "kor back" yaptığı üzre, "Bir problemleri varsa onu çözmek için bizimle birlikte çalışmalılar" küstahlığına maruz kalmayacağız.
Belki başka sıkıntılar çekeceğiz ama, utanmayacağız; daha iyi olacağız. Öyle hissedeceğiz.