Ruhsuz gibi görünürüm ama hakikatli herifimdir

* Her zaman biraz uzak ama aslında yakında bir duruşunuz var...
Eskiden daha da mesafeliydim. Kimseye ne kalbimi açardım ne fikrimi söylerdim. Zaten üşenirim de.

* Kalbinizi en çok şarkılarınızda açıyorsunuz herhalde...
Tabii, onun avantajı var. Fazla açıldığını saçıldığını hissedersem 'Aman canım o şarkı...' diyecek güzel bir kaçış noktam var. Sanat biraz yalanla doğruyu söylemektir. Yalandan söylersin ama doğru çıkar.

BAZEN TEĞET GEÇİYOR
* Muhtemelen, sizi konuşmadan da anlayan insanlarla beraber oluyorsunuzdur...
Arkadaşlık, tanımı gereği beraberce susabilmektir. Yan yana oturuyorsun 20 yıllık arkadaşlarınla; beraber olmaktan memnunsun, biraz muhabbbet ediyorsun, sonra hiç konuşmadan saatler geçiriyorsun.

* Yeni arkadaş edinmek zor olmuyor mu?
Yeni arkadaş çok kolay edinemiyorum, yani değip geçiyorlar veya teğet geçiyorlar. Tabii ki çok hoş bir şey insanlarla tanışmak ama yıllar sonra pek de yer kalmıyor sanki.

İNSANLARI ELEDİM
* Yıllar geçtikçe kapıları açmak zorlaşıyor değil mi?
Bana her şey çok kalabalık geliyor, yani insanlar çok fazla! Bunun dönemle de ilgisi var. Evdeki eşyalarım da 'basmaya' başladı! Bir daha seyretmeyeceğime emin olduğum DVD'lerimi arkadaşlarıma verdim. Kitaplarımı da... Dokuzon tane gitarım vardı, sattım. İnsanları da bu şekilde eliyorum, görüşmüyorum. Telefonlara bakmıyorum artık.

* Sevgililerinizden nasıl sıkılmıyorsunuz peki?
Sevgi öyle bir şey ki... Birdenbire bu DVD'lere ve kitaplara yaptığım şeyi yapamıyorum. Sevdiğim birini sonsuza dek seviyorum. Mesela okul arkadaşlarımı hala çok seviyorum. Kaç yıl geçti. 30 yıl...

* Kendinizle barışık mısınız?
Barışık değilim, sadece kabullendim nasıl biri olduğumu.

* Biraz değiştiniz mi?
İnsan değişiyor, biraz rahatlıyor. Beni mutlu eden şey, dostlarımla beraber olmak. Nasıl olsa hayatım boyunca lükstü, bilmem neydi, öyle bir derdim olmadığı için...

VICIK VICIK DEĞİLİM
* Ne zaman kalbinizi açmaya başladınız insanlara?
20'li yaşlarımda falan hiç öyle şeyler yapmazdım. Zaten insanlarla konuşmazdım. Bir de insan gençken nasıl biri olduğunu da bilmiyor. Yani olmak istediği kişiyi olduğu kişi de zannedebiliyor. Çok genç ve heyecanlı olduğun için kendini çok zeki zannedersin. Halbuki ne tecrübe var, ne zekisin, ne kültürel bir şeye sahipsin... Orada insan daha temkinli olmayı istiyor veya olmadığı gibi yansıtıyor kendini. Sonra bir bakıyorsun sen çocukluğunda neysen o'sun. Arada üzerine koyduğun şeyler belki biraz değişiyor ama çok da değil.

* Sevginizi bir şekilde de olsa gösteriyorsunuz sanırım...
Gözükür ama vıcık vıcık bir herif değilim, çok dile de getirmem ama orta vadede herkes anlar benim nasıl birisi olduğumu. Kısa vadede anlamazlar; daha duygusuz, daha ruhsuz biriymiş gibi gözükürüm. Aslında hakikatli bir herifimdir yani!

* Kırdıklarınız oluyor mu?
Bile bile yapmam ama insanın kendiyle ilgili bir derdi olduğu zaman başkalarını çok kollayamıyor, etrafındakileri kırabiliyorsun. Arkadaşlarımın benimle ilgili derdi çabuk ulaşılamaz olmam. Kişi olarak değil de, her an beni bulamazlar. Eğer ki kafayı bir şeye taktıysam dünyaya kapılarımı kapamışımdır. Sevdiğim insanlarla aylarca görüşmeyebiliyorum.

* Kadınlarla ilişkiniz uzun oluyor mu? Hakiki sevgili belki anlar o halden...
Anlar. Aslında kabul edildim ben şu ana kadar. Hatta müteşekkir de olmak lazım. Hakikaten de cins bir herifim!