Karlı dağlardaki baltalı canavar

Bu sıcak yaz günlerinde basın gösterimleri aynı güne denk gelip de üst üste Şeytanın Oteli ve Vampir Avcısı'nı görmek. Ufff... Deniz banyosu yerine tam bir kan banyosu, insanın içini kaldıran filmler, ilk çabalarında korku filminin günümüzdeki süksesinin gölgesine sığınma yolunu (yani en kolay ve ucuz yolu) seçmiş sinema heveslileri... Şeytanın Oteli son dönemde artan 'teen-slash: Gençlerin kıyımı' (yani üst üste genç insanların öldürülmesine dayalı korku filmleri) türüne kuzeyden, Norveç'ten gelen bir katkı imiş. Artık ne gereği varsa... Dekor, Norveç'in karlarla kaplı dağları ve hikaye de orda kış sporları yapmaya gelen beş gencin öyküsü. Aralarında flört edip duran iki çift ve bir yalnız, mahçup genç adam. Tam da o yalnız adam kayarken düşüp ayağını kırınca, civardaki 'metruk' bir binaya sığınan gençler, burasının 30 yıl önce kapatılan eski bir otel olduğunu fark ediyorlar. Ve bodrumda bir odada gizemli bir adamın, çevrede son dönemde artan kaybolma olaylarının da sorumlusu olabilecek tehlikeli bir katilin bulunduğunu öğrenmeleri gecikmiyor. Reklam ve klip çekiminden gelen yönetmenini çok mahçup edecek bir film değil bu. Beş karakterini uygun oyuncularla makul biçimde işliyor, gerilimi özellikle ikinci yarıda ayakta tutuyor ve dekorundan sonuna dek yararlanıyor. Katilin geçmişi ve bu işe sıvanmasının sonda özetle beliren nedeni ise gerçekten tüyler ürpertici. Ama, filmin izlenmesini ciddi olarak gerektirecek bir yanı da pek yok. Yine görsel-işitsel şoklar, yine bol kan, yine mide bulandıran kimi görüntüler... Özellikle ABD'de bu tür filmleri gençler kalabalık halde, aralarında şakalaşarak izliyorlar. Belki bu tür filmleri izlemenin en iyi yolu da budur.

ŞEYTANIN OTELİ *
( Fritt Vill/Cold Prey)/ Yönetmen: Roar Uthaug/ Senaryo: Thomas Moldestad/ Görüntü: Daniel Voldheim/ Müzik: Magnus Beite/ Oyuncular: İngrid Borso Berdal, Rolf Kristian Larsen, Tomas Alf Larsen, Viktoria Winge, Endre Martin Midtstigen/ Norveç yapımı.