Güvenilmez bir erkeğim!

* İnsanlara yaklaşımım yumuşadı. Eskiden daha burnu havada bir adamdım, kimseyle konuşmazdım.
* Bazen kimseye bağlanmak istemiyorum. Bu biriki sene de, bir ay da sürebiliyor. O zaman güzel kız arıyorum etrafta, gözüm dönüyor! Bazen de aşık oluyor, kimseyi görmüyorum. Aşık olmayı seven bir adamım. Ama ondan sıkılıp, bekar takılıp, bir sürü kız olsun etrafımda; onu da severim yeri gelince.

ÇOK AZ AĞLADIM!
* Bazen diyorum ki düzenli işi olan, temiz yüzlü bir kız istiyorum. Yine o bekar dönemin sonunda böyle hayaller kurup, ona göre bir kız buluyorum. Veya diyorum ki "Bizim piyasadan, müzisyen filan olsun." Her an değişebiliyor, ki bu iyi bir şey diye düşünüyorum... Aşık olduğumda süper bir sevgili oluyorum. Ama onun da ne zaman biteceği belli olmuyor. Bana güvenilmez! Ama iyi bir herifim aslında... Düşünceliyimdir...
* Hayatımda hiç ağlamadım değil ama çok çok azdır. Ağabeyimi kaybettiğim zaman da normal hayatıma devam etmiştim. "Öyle mi? Kaybettik... Peki." Gittim İzmir'den Denizli'ye. Ne yapılması gerekiyorsa yaptım, ertesi gün ağladım. (Ağabeyini bir hastalık nedeniyle 99'da kaybetmiş...)