'Haluk çalışmamı niye yasaklasın?'

Bir itiraf: Röportaja giderken sonu heyecansız bitecek bir film izleyeceğimi düşünmüştüm. Zedelenmekten korkan, etrafına duvarlar ören, sorulara gardını alıp cevap veren, kendini anlatmaktan, içini dökmekten çok korkan, savunmada birini bekliyordum... İçin için sinir de oluyordum; bu kadar saklanarak, sakınarak yaşanmaz ki diye! Evliliğin normal bir süreçten geçmemişse, Türkiye'de herkese istediği kadar eğip bükeceği bir malzeme vermişsen bal gibi de yaşarsın halbuki... Ama sürpriizz! Süper pozitif bir kadın var karşımda. Suiistimal edilmeyeceğini anladığı an iştahla anlatıyor. Sadece evinin duvarlarını kaldırmamanı, özel hayatına saygı duymanı istiyor. Herkes gibi yani... Sen ne kadar rahatsız olacaksan böyle bir durumda, o da aynısını yaşıyor çünkü. Ama başkaları gibi bunu talep edip, tam tersini yapmıyor yani uzatılan her mikrofona konuşmuyor! O yüzden saygıyı hak ediyor.

- Hem bir 'best of', hem yeni albümle sahalara dönüyorsunuz. Süt izni bitti mi?
- Bitti! Artık çalışma zamanı. Doğumdan sonra sağlık sorunları yaşadım. Dizlerimde ciddi bir kıkırdak lezyonu yaşandı, yani sıvı kaybı vardı. Hamilelik döneminde sürekli yattığım için adalelerim erimiş, bileğim incecik kalmıştı, ayaklarımın üzerine basamadım. Dört- beş ay fizyoterapistlerle her gün egzersizler yaptım. Şu anda çok normalim ama vakit kaybıydı benim için...

- Üç yıllık aradan sonra heyecan var mı?
- Yok! Çünkü doğumdan üç ay sonra bütün ekstralara gitmeye başladım, işimden uzak değildim ama üretmek anlamında tabii ki çok heyecanlıyım. Bir de tüm dostlarım bana "Anne olduktan sonra çok değiştin," diyor. Doğru, çünkü hayata bakışım değişti...

- Annelik neyi değiştiriyor peki?
- Dışardan gözlemleyen insanlara göre pozitif anlamda bir değişim. Sakinleştim, daha toleranslı bir insan oldum.

- Evet, 'soğuk, agresif insan' muamelesi yapılırdı size. Öyle miydiniz gerçekten?
- Doğru olabilir... İnsanlara karşı sürekli tebessüm içinde olmak zorunda değilim açıkçası. Bir de o bir gard...

- Neye, kime karşı?
- Ben 11 yaşımdan itibaren zedelenmeye başladım. Yaşadığım hayatın içinde bana ait olmayan görüntüler vardı; alkol var, içen insanlar var, çünkü gece kulüplerinde çıkıyorsun. O zaman ne yapıyorsun? Hep böyle bir surat asıklığı... Çünkü küçüğüm daha, istemiyordum, evime gidip uyumak istiyordum. Böyle böyle büyürken duvarların oluşuyor, prensiplerin oluyor. Ama normalde keyifli, esprili ve heyecanlıyımdır. Tanıştıkça anlaşırız! (gülüyor)

- Peki toleransı ne getiriyor annelikte?
- Sabır! O ne yaparsa yapsın ona karşı sevgin hiç değişmiyor, koşulsuz bir sevgi...

- Zor bir hamilelik sonrası ikinci çocuk?
- Düşünmüyorum. Haluk bazen "Nazlı ile kardeşi arasında kaç yaş olsun?" diye soruyor. "Mümkünse 35," diyorum!

- Acımasızmışsınız?
- Yok ama, insan yaşadığını kendi bilir; çok zor geçti hamilelik...

- Ünlü bir çiftin çocuğu olarak saklayacağınız, sakınacağınız bir bebek mi olacak Nazlı?
- Yaşamda böyle şöyler çocuğa aittir. Biz bir anlamda evlat duygusunu yaşamak için onu hayata getirdik, kendi sevgimiz için çok önemli bir şeydi o, ama bizim onunla ilgili bu kararı vermemiz yanlış olur. Sadece bir kez röportaj yaptık o da ilk ve sondur.

- İşini çok özlemiş bir sanatçı, çiçeği burnunda bir anne, çok âşık bir kadın... Daha çok hangisisiniz?
- Benden bahsettin zaten (kahkahalar). Üçü de benim!

- Şu anda, şu günlerde hangi duygunuz ağır basıyor diyelim?
- Annelik hiç araya sıkıştırılacak bir cümle değil bir kere. Her şeyi bırakırım, onu bırakamam. Kocam da aşkı yaşadığım insan. Ama şu an konsantrasyonum işimde...