'İbrahim Tatlıses, Coşkun Sabah ve benim tirajım geçilemedi!'

- Uzun zaman sonra Aşkın Nur Yengi'nin albüm çıkarması herkesi heyecanlandırdı. Fakat herkes o ilk albümü, 90 yılında çıkardığınız Sevgiliye'yi konuşuyor hâlâ. Neden?
- Çok enteresan! Yaşam duran bir şey değil ki! Sürekli devam ediyor ve değişiyor. İlk albüm gibi olması mümkün değil hiçbir şeyin.

- Bu kadar fenomen olmuş bir albüm insanın müzikal kariyerinde avantaj mıdır, bir süre sonra dezavantaja mı dönüşüyor?
- Aslında olan biten şuydu; Nilüfer'den 15 sene sonra ilk kez bir kadın vokalin ortaya çıkması ve herkesin zihninde yer eden bir albüm yapmasıydı. Herkesin o dönemlerde gençlik aşkıyla, üniversite aşkıyla örtüşmüş bir albümdü. Evet, bu zaman zaman dezavantaja dönüşüyor benim için çünkü hep o albüm aranıyor. Ama onun gibi yapmak, aynısını yapmak benim çok haz alacağım bir şey olmaz.

- Sonrasında sekiz albüm daha çıkardınız, ilk albüme yapılan tezahürattan sonra aradakiler silik kalmış gibi geliyor mu size?
- Mümkün değil! (gülüyor) Koca bir 25 sene bana silik gelirse, hayatıma saygısızlık etmiş olurum. Ki onların sancılarını ben çektim, zorluklarında birebir ben savaştım. Zaman zaman onun üstüne çıkan, ondan daha fazla sevdiğim albümlerim de oldu. Bu müzikal bir anlayıştı. Benim için de sizin için de bunların karşılaştırılması yanlış olur. Ben ilk kasedimi bilerek bile söylemedim. Şarkıcı olmak istemiyordum ki zaten!

- Ne olmak istiyordunuz?
- Türk Müziği Konservatuvarı'ndan mezun oldum, viyolonsel çalıyordum. İyi bir çellisttim. Hayalim senfonide çello çalmakla ilgiliydi.

- Hasbelkader mi oldu her şey yani?
- Ablamın Sezen'le çalışmasından dolayı oraya bağlıydım. Ablam hamile kalınca vokalist aradılar ve beni buldular! Fakat vokalistliğe başladıktan dokuz sene sonra kasedim çıktı. 19-20 yaşımdaydım.

- Ve 2 milyon satış yapmıştı değil mi?
- Sevgiliye 1.5 milyona yakın sattı. İkinci kasetim 3.5 milyon. Şu anda Türkiye'de üç albüm var halen tirajı geçilmemiş; İbrahim Tatlıses, Coşkun Sabah ve ben.

- Peki albüm hayali olmayan biri bu başarıyı yakalayınca 'Vay be ben neymişim' oluyor mu?
- 91 sonunda, bir sene Londra'da kaldım. Çünkü o elbise bana çok büyük geldi. Taşıyamadım bazı şeyleri. Bir genç kızın özgürlüğünün belli alanlarda kısıtlı olması, yaşam haklarının alınmış olması üzücüydü.