Annesinin korkusu

Sokakların parsellendiği, kurtarılmış mahallelerin oluşturulduğu bir dönemde baba Ahmet Erdoğan ve anne Tenzile Erdoğan oğullarının politika yapmasına itiraz etmiyorlardı. Tayyip Erdoğan her seferinde ailesine çatışmaların içinde olmadığını söylese de anne Tenzile Hanım'ı oğlu eve gelene kadar uyku tutmaz, gece yarıları gözlerinde hüzün, yüreğinde endişeyle onu evinin balkonunda beklerdi. 30 Eylül 1994'te Meydan gazetesine konuşan Tenzile Erdoğan, o günleri şöyle anlatıyordu: "Evimizin iki tarafı balkondu. Bir tarafa çıkarım silah sesleri: Gır, gır... Diğer tarafa çıkarım gene aynı: Gır, gır... Yüreğim ağzımda bekliyordum Tayyibimi... Her gece sabahlara kadar gözümü kırpmadan beklerdim onu. Sanki ondan kötü haber gelecek sanırdım. Ama o, ne kadar gitme desem de, dinlemez inandığı davada mücadelesine devam ederdi."