Uday'ın işkence odasından finale

Devrik lider Saddam Hüseyin'in büyük oğlu Uday, ülkesinin olimpiyat komitesi başkanıydı. Yani tüm spor dallarının başındaki tek kişi oydu. Birincilik elde edemeyen, yenilen sporculara ve takım oyuncularına yaptığı işkenceler efsane gibi dilden dile anlatıldı durdu. Saddam devrilince, bu anlatılanların efsane değil gerçek olduğu ortaya çıktı. Stadyumların altındaki odalarda Uday'ın işkence aletleri bulundu. Sporcuların parmaklarını sıkıştırdığı mengeneler, falakalar, içi çivilerle dolu "demir" bakire" tabutu... Her biri Ortaçağ dönemini andıran işkence aletleri... Ülkelerine hizmet için milli forma altında ter döken sporcular gerçekten yıllarca işkence görmüştü. Ancak Saddam'ın devrilmesiyle spor rahat bir nefes aldı. Ve ülke, bugünlerde tarihinin en mutlu günlerini yaşıyor.

'BAYRAK İÇİN SAVAŞIN'
Patlayan bombalara, etnik çatışmalara rağmen halkın her kesimini birleştiren mutlu günler... Nedeni, ülke milli futbol takımının elde ettiği başarı. Kürt, Sünni, Şii oyuncuların birlikte top koşturduğu takım önceki gece Asya Kupası'nda yarı finalde Güney Kore'yi yenerek finale yükseldi. Udaylı yıllarda ölüm tehditleri alıyorlardı. Uykusuz bırakılıyor, yaz sıcağında eriyen asfaltta yürütülüyorlardı. Günlerce bir odaya kilitleniyor, dışarı adım atamıyorlardı. Teknik direktörün gözü önünde alınıp "odalara" götürülüyor, günlerden sonra sırtlarında kırbaçlanmaktan oluşan derin yaralarla dönüyorlardı. İşte bu acı dolu günler sonra birçoğu yurtdışına kaçtı. 1980'de 46 olan oyuncu sayısı, işkenceler sonrası 4'e kadar düştü. Savaş sonrası yeni futbolcular yetişti. Brezilyalı teknik direktör Vieira liderliğinde takım büyük başarı sağladı. Vieira, "Fraklı etnik kesimlerden oyuncularım var. Ancak onlar yeşil sahada birbirlerine çok yakın. Onları bu takım birleştirdi. Yapmaya çalıştığım, birbirlerine saygı duyup bayrakları için mücadele etmelerini öğretmek" dedi.