Keskin bıçak

Başbakan'ın, muhalefet liderlerine "ağzına geleni söylemesi" ne kadar doğru?
"Reel siyasete" ne kadar uygun?
Tabii muhalefet liderlerinin de, Başbakan'a "söylenmedik söz bırakmaması."

Meyveli ağaç taşlanır.
Siyasetin meyveli ağacı "iktidar."
İktidar "her söylenene cevap vermek, muhalefete laf yetiştirmek" zorunda mı?

Liderler "sertliğin, bozuk ağızla konuşmanın" prim yaptığını sanmasınlar.
Ve parti otobüsünü çevreleyen veya konuşmanın yapıldığı platformun önüne toplanan "birinci halkadakilerin" tezahüratına inanmasınlar.
Bunlar "fanatik" kesim.
"Militan" partili.
Lidere sertleşmesi yönünde "gaz veren" takım.
Onlar "hakaret içeren üsluptan" memnun. Ya "büyük çoğunluk?"

Başbakan "kendini rahat görünce" veya "üstüne gelinince" ya da "gerilimli zamanda" üslubunu kontrol edemiyor. Ama yarın koşullar "ipi gevşetmeyi gerektirirse" ne olacak?
Başbakan "kendi manevra alanını" neden daraltıyor?

Başbakan "alttan alırsam karizmayı çizdiririm" diye mi düşünüyor?

Sandığa giderken "liderler bilenmiş" durumda.
"Çevreleri" ise keskin bıçak.
İyi ama seçimden hemen sonra TBMM Başkanlığı, Cumhurbaşkanlığı seçimleri için "uzlaşma aranacak."
Yüz yüze bakmayı böylesine güçleştiren sözlerden sonra kim, kiminle, nasıl uzlaşacak?