Unutkan bir toplumuz ama bizim de divalarımız var

Evet, bizim de 'diva'larımız var. Nankör ve unutkan bir toplum olarak onları pek hatırlamasak da, geçmiş emekleri unutmaya hep hazır olsak da, onlar bu duvarları aşıp yine kendilerini hatırlatıyor. İşte Ayten Alpman. 1974 Kıbrıs çıkarmasının milli marşı Memleketim yıllardır her ulusal bayramda çalınmasa, onu kim tanırdı? Oysa o bir caz ve hafif müzik divası. Kanıtı da, son çıkardığı Bir Başkadır Ayten Alpman albümü (Balet Plak). Sesi kalınlaşmış, yüksek tonlara çıkamaz olmuş. Ella Fitzgerald ve Sarah Vaughan da öyleydi ama son günlerine dek hep plak yaptılar. Onun eşsiz tarzını yansıtan bu kaliteli albümü mutlaka dinleyin. "Biz Ayten Alpman'ı hep sevdik, hep dinledik," diyenleri de duyar gibiyim. Peki ama, ona eski şarkılarından gayri yeni bir albüm yaptırmak için niye bu kadar beklediniz? Mediha Demirkıran benim kişisel alaturka tarihimde önemli bir yer tutmadı. Ama Odeon'dan çıkan albümünü dinlerken, "Kulak dolgunluğumuzda, ruh iklimimizde, gönül eğitimimizde onun sesinin hakkı vardır," diyen sevgili Murathan Mungan'a hak verdim. O çok güçlü bir ses, çok iyi bir şarkıcıymış. 15 klasik parçanın yorumunu içeren bu toplamla, onu geç de olsa tanımış oldum. Ve de elbette eşsiz Müzeyyen Senar. Ve onun Beyoğlu'ndaki Mefisto'da bulup aldığım hiç bilinmeyen bir albümü. Birlikte 50 Yıl: Ercüment Batanay ve Müzeyyen Senar adını taşıyor ve 2006'da İmaj Müzik tarafından geliri Batanay ailesine bırakılmak üzere çıkarılmış. Albüm, 12 Aralık 1955 gecesi Bebek gazinosunda kaydedilmiş. Çok iyi bir kayıt bu, üstelik gazino atmosferini de veriyor. Ve benim için büyük sürpriz: çok gençken dinleyip sevdiğim kimi şarkılar, 50 yıl sonra ilk kez karşıma çıkıyor: Bayram Gecesi, Hasta Düştüm Gurbet Elde ve o unutulmaz hüzün yumağı ninni olan Yine O Menekşe Gözler Aralı. Hem de, her şeyiyle dorukta olan bir Müzeyyen'den... Keşke böyle eski kayıtlar daha çok değerlendirilse. Kim bilir ne hazineler çıkardı...