  |
|
Halkla ilişkilerin sefaletinden söz etmenin temelinde bir adlandırma sorunu var. Bu işi yapanlara "halkla ilişkilerci" denmesi, ne işi yapanlar ne de akademisyenler tarafından sorgulandı bugüne kadar. Oysa bu adlandırma, halkla ilişkilerin önemsenmeme nedenlerinden biri. Çiçekçi, simitçi, ayakkabıcı tanımlarına yakın. Herkes yapabilir.
"Halkla ilişkilerci" dilbilim açısından da yanlış. Türkçe'de 'cı', 'ci' yapım ekleri isim ya da fiilden sonra gelir; delici, çiçekçi gibi. 'Ler', 'lar' çoğul eki ise yapım ekinin ardına eklenir; 'çiçekçiler' deriz ama 'çiçeklerci' demeyiz. Ya da 'gazeteciler' deriz, 'gazetelerci' demeyiz.
Kaldı ki, kavramın anadili olan İngilizce'de "halkla ilişkilerci"nin karşılığı da yok. Public relations işini yapanlara "relationist" ya da "relationer" denmez. Specialist (uzman), professional (çalışan), practitioner (uygulamacı) kullanılır.
Alanın kendi terimlerini sağlıklı biçimde oluşturamazsak, saygınlığını da geliştiremeyiz. Terimlerimize özenmezsek işimize özendiğimizi nasıl anlatabiliriz?
|
