  |
|
Hayatımdaki açık tek yara oyunculuk
'Top Model' yarışması ile gündeme gelen Deniz Akkaya; Allah inancını, oyunculuğa olan aşkını, modelliği ve hayallerini Harper's Bazaar dergisine anlattı. "Hayatımda açık olan tek yara oyunculuk" diyen Akkaya, rol aldığı Hollywood filmi Living and Dying'deki oyunculuğunun çok iyi olduğunu ve kendini beğendiğini söylüyor.
Süper Model yarışmasının formatını Armağan'a ben aldırttım. Sonra vazgeçer gibi oldum. O da bana, "Ben programı satın aldım, iyi bir yapımcıyım, sen olmasan da bunu yapacağım. Seninle daha rahat ederim, ama hayatta herkesin alternatifi vardır" dedi. Sonra kendi kendime, "Armağan en yakın arkadaşım ve çok akıllı bir adam, niye yapmayayım?" diye düşündüm. Yarışmayı keyifle bitirdim, polemikler de umurumda olmadı.
* Zaman zaman beni yanlış tanıttılar dile üzülüyorum. Ben gününü çok planlı yaşayan biriyim, kimse o yönlerimi bilmiyor. Her gün dans dersine, ata binmeye gidiyorum. Her sabah yoga, akşam pilates yapıyorum. Bunlara ciddi vakit ayırıyorum, günde tam beş saat! İngilizce dersi alıyorum. Amerikan filolojisi mezunuyum, ama Amerika'ya film çekmeye gideceğim. Onun için dilimi geliştirmem lazım. Bu yaptıklarımı yapmasaydım, bitmiştim şimdiye kadar.
* Benden daha fazla kampanya çeken manken yok şu an Türkiye'de... Bir sene sonra otuz yaşıma basacağım, ama hala bu işten çok iyi paralar kazanıyorum. Bunu anlatmak isterdim mesela insanlara. Ama beni yanlış empoze ettikleri ve gündeme getirdikleri için, bana özenen insanlar da yanlış bir yol çiziyorlar kendilerine.
SEVDİĞİM İÇİN OYUNCUYUM
* Hayatımda açık olan tek yara oyunculuk. Televizyona bir iş yaptığında, bu ülkede başarın reyting ile ölçülüyor. Benim aşkım oyunculuk, onu hayatımda başka bir yere koydum. Reytingi iyi giden dizim birden yayından kaldırıldı. Benim başım yandı sonra. 'Yapamadı' dediler. Bu işi niye bu kadar istediğimi çok düşündüm. Sonra anladım ki, kendim için istiyormuşum, sadece sevdiğim için. Amerika'da oynadığım 'Living  and Dying' filmi için ağzımı açmadım daha. Bir tek röportaj yapmadım. Sadece kendi sahnelerimi seyrettim. Bence sahnelerim çok iyi olmuş. İçime sindi.
* Korkularımdan dolayı dizi tekliflerini kabul etmiyorum. Ama dizi aslında oyunculuğunuzu besleyen bir şey. Şimdi tiyatro eğitimi almaya kalksam, bir sürü laf edecekler. Yurtdışında yaşayan çok önemli bir yönetmen var. Beni aradı; "Sen o ülkede hiç yapılmayacak işleri azmedip yapmış birisin. Bıraksalar çok iyi bir oyuncu da olursun. Seninle görüşmek isterim" dedi. Benim için budur mutluluk! İki TVeleştirmeni beni eleştirmiş, umurumda değil.
* Dizi çekerken kafayı yaptığım işe çok fena takıyorum. Başka bir şeyle ilgilenmek bile istemiyorum. Hayatımın merkezi oluyor, hiçbir arkadaşımla görüşmüyorum. Sağlıklı bir şey değil benim için. Kendime kötü davranıyorum. Biri, "Bu sahnede çok iyiydin" dediğinde, paranoyak oluyorum: "Kötü olmamı istiyor, oyunculuğumu iletmeyeyim diye yalan söylüyor" diyorum. Garip bir ruh hali.
BİR MARKAM OLSUN!
* Çok 'iş merkezli' yaşıyordum önceden. Dostlarıma karşı çok ihmalkardım. Ama şanslı bir insanım, çok iyi ve karşılıksız seven dostlarım var. Artık hayatımdaki insanlara vakit ayırıyorum. Hayatta işin dışında bir şeyler olduğunu gördüm. Kafayı vücudumla bozmuştum. Devamlı yoga, pilates... Şimdi ata biniyorum, doğayla olan ilişkimi geliştirdim. Biraz daha olgunlaşmanın getirdiği şeyler bunlar.
* Bir markam, bir logom olsun istiyorum. Ve en önemlisi, işe yaradığımı hissetmek istiyorum. Dolu dolu bir şeyler konuşup, insanlara bir şey vermek istiyorum. Benim derdim üretmekle. Hayat gayesi olmayan, çalışmayan, hayat kavgası vermeyen insanların mutlu olmasına imkan yok.
|
