"Bedava seyahat" Gazeteci 'eylemci' değildir, habercilik yapar Havlu ve uzay turisti

Gazeteci 'eylemci' değildir, habercilik yapar

TABLOLARA gösterilen tepkilere gelince.
Ekonomi Müdürü Cüneyt Toros diyor ki:
"NBG genel müdürlüğündeki tabloları gören neredeyse bütün gazeteci arkadaşlar yetkililere soru sordu, rahatsızlıklarını yansıttı. Tepkilerini banka genel müdürü Takis Arapoğlu ve yardımcısına ilettiler."
Özdil'in yazısında ise deniyor ki:
"Bu tabloları gören arkadaşların hiçbiri "barbarlık" yapıp, "n'oluyo lan burda?" demedi. Kibar davrandılar.."
Bu noktada, uygar demokrasilerde mesleğine titizlenen gazetecinin davranış kurallarına ombudsman olarak açıklık getirmekte yarar var: Gazeteci, "gözlemci", "anlatıcı" ve "yorumlayıcı"dır.
Tarafsızlık içinde, gerekirse okurunun belirli hassasiyetlerini de göz önüne alarak izler, anahatları saptar, tahlil eder, gerekli soruları sorup yanıtlarını yansıtır.
Gazeteci "eylemci" değildir.
Eyleme yöneldiği anda mesleğine ara vermiş olur. Sadece ara vermekle kalmaz, ona ve kendi itibarına gölge de düşürür.
Gazeteci sadece kendi mesleğiyle ilgili bir engelleme, zorlama veya fiziksel şiddet ile karşılaştığı zaman eyleme yönelebilir.
Örneğin bir basın toplantısına bazı meslektaşları kasten alınmıyor ise, bunu protesto edip toplantıdan çıkar.
Veya meslek hakları konusunda gösteri yürüyüşü, toplantı yapabilir; bildiri dağıtabilir...
Bir de tartışmalı başka bir "eylem" tipi var:
Bir haberi izlerken gözünüzün önünde biri yaralandı ve yardıma ihtiyaç duydu ise, mesleğe ara verip bu insani göreve geçebilirsiniz.
Buna "hayır" diyenler de var, "evet" diyenler de. (Ben, "insani görev ölüm tehlikesi söz konusuysa önceliklidir" diyenlerdenim.)
Dolayısıyla, "mesleğin sınırları" konusunda çok dikkatli, duyarlı ve bilgili olmalıyız:
Çünkü bu ülkede bir adaya bayrak dikmeyi "mesleki görev" sanan gazeteci de çıktı, "Bir Sırp vurdum!" diye cepheden "haber" yazan da, "ben canlı kalkanım" diye bir yandan savaş aleyhtarlarıyla eylem yaparken "tarafsız ve dengeli haber" geçen de...
Gazeteciliğin bittiği, başka bir "işin" başladığı nokta işte budur.
Güncel bir örnek verelim:
Kuzey Irak'ı ziyaretinde milletvekili Turhan Çömez'in Kürdistan haritasını gösteren tabloları yere indirmesi...
Bu, "taraf" olduğunu göstermek isteyen bir siyasetçi açısından çok doğal olabilir.
Gazeteci olmayan herhangi bir kişi pekala böyle davranabilir. Kendi tercihidir.
Gazeteci için böyle bir tercih olamaz.
Sonuç olarak:
Meslektaşlarımız Atina'da tablolarla ilgili gerekli soruları sorup yanıtlarını okurlarına aktarmakla, yapmaları gerekeni yapmışlardır.
Sabah, tablolarla ilgili tartışmayı bir "yan haber" olarak verdi. Bunda da bir sorun yok.
Her gazeteci ve her gazete, gelişmelere farklı bir açıdan bakar; çok doğaldır.
Haberi "atlamakla", haberi "veriş biçimi" arasında büyük bir fark vardır. Eksik, yanlış, atlanmış haber haklı olarak eleştirilebilir.
Haberin nasıl verildiği konusu ise daima "kişisel yoruma açık" kalır; zira bu konuda asla "mutlak doğru" yoktur. İşin aslı budur.