|
 |
 |
 |
|
| İnsan ruhunu keşfin sonu yok
|
|
* Siz bazı eleştirmenlerin, sinemadaki imajınızın aslında ta kendiniz olduğu iddiasını reddediyorsunuz değil mi? Tabii ki her rolde kendinizden bir parça vardır ama yaşamda duruşumu imaj olarak sinemadan ayırmadığım için böyle şeyler söylenebilir. Mesela 'Veda Vakti'nin çekim öncesi yönetmen François Ozon evime geldi ve o kullandığım vitaminleri görüp bunları filmde de kullandı. Ben insanın kendine iyi bakmasının ve iyi yaşamasının esas olduğuna inanıyorum. Sonuçta bizi ayakta tutan yaşama dürtüsü ve aşktır! İyi ile kötü içimizde, bunlarla bir bütünüz. Bunları yaşamanın, öğrenmenin, insan ruhunu keşfetmenin sonu yok!
* Tıpkı oyunculuk gibi... Evet! Oyunculuk da zaten insanları keşfinizde bir aracı. Kara bir delik gibi kazıyorsunuz. İnsan ruhunun derinliklerine ulaşmak hiç bitmeyen bir uğraşı, önce kendiniz, sonra da etrafınızdakiler sürüp gidiyor. Oyunculuk da bu süreçte bir aracı.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
