 |  |
 |
|
İfademizi alıyorlar!
Önce evde annen baban ifadeni almaya başlar.
Bugün okula gittin mi evladım?
Öğretmen yakana yapışır:
Kalk bakayım sözlüye, çalışmadıysan yandın!
Dersini çalışmışsın da, sorduğundan fazlasını anlatırsan yine yanarsın.
Seni terbiyesiz herif!
Evlenir çoluk çocuğa karışırsın.
Karın, dur durak bilmez her akşam ifadeni alır!..
Gene o uğursuz arkadaşlarınla beraberdin değil mi?
Karından kalan boşlukları çocuklar doldurur:
Spor ayakkabım eskidi babacığım!
Bu ifade vermeler bitip tükenmez.
Bir kavgayı ayırırsın, polis salyaya çeker, ifadeni alır. Devlet sigaya çeker, ifadeni alır:
Hakaret ettiğin iddia ediliyor, konuş hemşerim!
12 Eylül'ler olur, devlet adamıdır diye bakmazlar, Zincirbozanlar'da ifadeni alır, demokratik ezberlerini bozarlar.
En son cenaze namazına durursun, musalla taşında yatan dostun için yine senin ifadene ihtiyaç duyarlar: Nasıl bilirdiniz?
Hayatın boyunca herkes ifadeni almaya çalışırken, sen kendi özgür iradenle bir düşünce ifade etmeye kalkışırsan, hemen sustururlar:
Düşünce ifade ediyorsun ha!
|
