|
 |
 |
 |
 |
|
Kim yaptı sorusunun cevabı yok
12'nci yıl. Biraz tedirgin gidiyoruz Sivas'a... 37 saatliğine geldiğimiz Sivas'ta ilk uğrağımız Kültür Merkezi oldu. Katliamın "fitilinin ateşlendiği" yer, hayli sakin. Karşıda taksi durağı. "Unuttuk" ifadesi var taksicilerin yüzlerinde. Konuşunca, köpükler dağılıyor, kentin ağırlığı çıkıyor ortaya. İlk söz taksici Sami'den.
- Dışarıdan geldiler
- Kim?
- Olayları çıkaranlar.
- Nereden?
- Kayseri'den, Malatya'dan.
- 10 bin kişi nasıl toplandı.
- Yaa tabii buradan da katılanlar oldu. Ama onlar provokasyona geldiler. Öyle ki bize 'Sivaslıyız' diye iş bile vermiyorlar.
Kalabalığın sloganlar atıp yürüdüğü İstasyon Caddesi üzerinde ilerliyoruz. Varış yerimiz belli, Madımak Oteli. Genç biri çıkıyor karşımıza.
- Ben Bener Öğütçü. Bu otelin üçüncü kuşak sahibi. Ölenleri biz de anıyoruz. Ben o zaman 15 yaşındayım. Ailem, üzerimde psikolojik bir etkisi kalmasın diye, buraya getirmedi.
Bener Adana'da okumuş, Sivaslı olduğunu söyleyince, arkadaşları önce ondan uzak durmuşlar.
- Peki Madımak'ın sahibi olduğunu söylediğinizde arkadaşların ne tepki verdi?
-Söylemedim ki, gereği yoktu zaten.
1992'deki olayların çıkış noktasına, Meydan Camii'ne gidiyoruz. 37 canın anılacağı Madımak'a uzak değil. Cuma vakti. Hutbede katliama ilişkin söz geçmiyor, cemaat sessizce dağılıyor.
ERSAN ATAR
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
