Motivasyon kazandı

Türkiye'nin "küfür olmayan" tek stadı Şükrü Saracoğlu'nda, bol bol anılıyor önce Özhan Canaydın'ın, sessizlik anlarında da Aziz Yıldırım'ın anneleri maalesef ki. Açık tribünün "Atam İzindeyiz" pankartı ile çelişiyor haliyle bu durum. "İzindeyiz" acaba, "Bugün izinliyiz müsaade" manasında mı? Forması olmayan Fenerbahçe taraftarı parmakla sayılacak kadar az statta. Coşku; Van Hooijdonk, oğlu ile beraber çıkıp da tribünleri selamladığında hafif buruklaşıyor. Coşkudan sarıkırmızılıların payına düşense yağan suların altında "sıcak" bir karşılama. İstiklal Marşı sırasında, kendilerine ayrılan yeri tamamen dolduran Galatasaraylı taraftarlar da dahil olmak üzere bütün parmaklar aynı sayıyı işaret ediyor: Galatasaraylılar'a göre 5-1, Fenerbahçeliler'e göre 6! Fenerbahçe, kupa maçındaki eksiklerini tamamlamış kadrosuyla sahada. Galatasaray ise sezonun geneline hakim olan ideali ile çıkıyor karşılaşmaya...
Statta sık sık "Hiç susmuyoruz, ıslıklıyoruz" anonsu tekrarlanıyor. Bu nedenle kulaklara ziyan bir gürültü mevcut. Pek pozisyon zenginliği olmayan ilk yarının özeti: "Konsantrasyon motivasyona karşı." Zira oyunun genelinde Fenerbahçe'nin hem seyircisi hem de futbolcuları ile kurduğu baskıyı Galatasaraylı futbolcular sakin karşılıyorlar. Hal böyle olunca, muhtemelen tıpkı Ribery gibi gol atmaya motive edilen Anelka'nın hevesi ancak 20'ye kadar sürüyor. Fenerbahçe'nin ısrarına ve baskısına, Galatasaraylı futbolcular az ama öz ataklarla karşılık veriyorlar. Sahadaki tüm futbolcular için geçerli bir hırs fazlası söz konusu ki, bu da bireysel hatalara yol açıyor. Ama iki taraf da bunları değerlendiremiyor. Sonuçta kısır bir ilk yarı sona eriyor.
İkinci yarı da, ilk yarı gibi ıslıklar arasında başlıyor. İlk 20 dakikada baskıyı kuran taraf G.Saray olsa da, Necati'nin bir türlü tamamlayamadığı son vuruşlara, F.Bahçe 65'te Selçuk'un ortasında Nobre'nin kafasıyla gelen golle karşılık veriyor. Hagi, son kozlarını Conceiçao-Sabri, Necati-Kabze ve Ribery-Arif değişiklikleri ile oynuyor. Ama hem Fenerbahçe savunması pek aksamıyor, hem de G.Saray'a 40 yılda bir kupa maçında gülen şans bu sefer yardım etmiyor. Son düdük, Fenerbahçe'yi şampiyon ilan ediyor. Kimse bu maçta olduğu gibi, sezonun genelinde de G.Saraylı futbolcuların çabalamadığını söyleyemez ama kader, onlara ezeli rakibin stadında yüzyılın kupasını bırakma talihsizliğini de yaşatıyor.