Savunma Bakanı'na bakma (!)

Sayın Savunma Bakanı Gönül'ün Hürriyet'in ifadesiyle '1 Mart tezkeresinin reddedilmesinin perde arkasını anlattığı' mülakatta pek öyle karanlıkta kalmışları aydınlatıcı unsurlar yok. Ancak iki nokta ilginç.
Sayın Bakan bir yerde mealen '1 Mart tezkeresini reddederek hata yaptık, ama Meclis'in kararıdır ve demokratik bir tecellidir' diyor. Geniş bir kullanıcı kadrosu olan bu yorum, Türkiye'nin henüz şifası bulunamayan yönetim kanserini hesap dışı tuttuğu için asap bozuyor.
1 Mart tezkeresinin reddedilmesi demokratik bir gelişme mi, öyle mi? Bu yargı ya doğrudan yalancılık veya benzersiz bir gaflettir.
Şu sorunun unutulmasını hazmetmeyeceğim: 1 Mart tezkeresinin reddindeki bölücü etkeni görmemekle ne kazanacağız? Kerkük'ü yutmak ve Türkmenleri üçüncü sınıf unsur olarak tutmak için Türk askerinin Irak'a adım atmasını dahi istemeyen Barzani ve Talabani'nin arzularına uygun oy kullananların iradesi gökten zembille mi Meclis'e sarkıtılmıştı?
Ne var ki bu geçici bir durumdur. İnsanı asıl yılgınlaştıran ise, demokrasi idraki açısından sürdürmekte ısrar ettiğimiz yalancı bağlılık kültürüdür.
-ABD çok hayal kırıklığına uğradı ama ne yapalım demokrasi bu!
Hayır, bu demokrasi değil. Pek çok Amerikan yetkilisini küstahlaştıran, demokrasinin yokluğuna rağmen Ankara'nın varmış gibi davranmasıdır. Demokrasi yoktur; particilik hayatımızda kendine 'sandalye kuklaları' seçtirme sapkınlığı 60 yıllık bir kültürdür!
Bağırsaklarını bile dinleyen ABD, kendi milletvekillerine konu mankeni muamelesi yapıldığını, onlara 'yerinize ceketimi koysam seçilirdi' dendiğini bilmiyor mu?
Bu şartlarda kalkıp 'Ne yapalım, demokrasi' deyince adamları ahmak yerine koyuyorsunuz; millet bu demokrasi yalanını yarım asırdır yiye yiye usanmadı diye, onların da aynı tahammülü göstermesini mi bekliyorsunuz?
Elbette küstah ABD şahinlerinin Türkiye'yi aşağılamasına yönelik isyan kaydımı değiştirmiş değilim. Vurgulamak istediğim, sahte demokrasi kanseriyle mücadele etmeyi dahi düşünmeyen kadroların birinin gidip öbürünün gelmesidir. Türkiye'nin başındaki en büyük bela; ne ABD şahinliğinin azgınlığı, ne şu, ne budur. Baş belamız yalancı demokrasi kanserini sürdüren siyasetçilerdir! Tabii ki siyasetten vazgeçecek değiliz ama gerçeği bir saniye bile unutmamalıyız: Hakiki demokrasi yolunda iyiye doğru ciddi bir alamet dahi henüz yoktur.