SABAH - 03/05/2005 - Bazen zor, bazen kolay...

Şu an 3 Mayıs 2005 - Salı tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

	Son Dakika

	Yazarlar

	Günün İçinden

	Ekonomi

	Gündem

	Siyaset

	Dünya

	Spor

	Hava Durumu

	Sarı Sayfalar

	Ana Sayfa

	Dosyalar

	Arşiv

	Etkinlikler

	» Günaydın

	Televizyon

	Astroloji

	Magazin

	Sağlık

	Cumartesi

	Aktüel Pazar

	Otomobil

	Sinema

	Çizerler

Google Arama

	Bazen zor, bazen kolay...
	Kurufasulye sonrası ter atınca rahatladım

Bazen zor, bazen kolay...

Rejim yapmaya başlayalı 3.5 hafta oldu. Bugün itibariyle 4 kilo hafiflemiş durumdayım. 4, insanlık için küçük ama benim için büyük bir rakam. Bu son üç haftadır yaşamım tam anlamıyla altüst oldu. Ve yaşadıklarım arasında en kolayı rejim yapmaktı. Arkadaşlarım! Rejim yapmaya karar verdiğinizde bunu kendinizden bile saklayın. Kendinize söylemek adına çok kararlı iseniz bunu sakin bir ortamda sessizce yapın. Aman yerin kulağı vardır!.. Rejim kararından beri tanıdık tanımadık herkes yaşantımı didikliyor.

DAHA FAZLA VEREBİLİRDİM!
Elimde görülen her yiyecek maddesi, kişisel rejim sabıka dosyama ekleniyor. Hatta bazı hain arkadaşlarımız tarafından üst yönetime kadar iletiliyor. Yakınlarda büyük ihtimalle elimde 'diet cola' ile asansörlerde görüldüğüm için bir uyarı alabilirim. Aslında bir ayda daha fazla kilo vermeyi isterdim. Hatta verebilirdim de... Ancak diyetisyenim Selahattin Dönmez'in sözünden çıkmadım. Ne verdiyse yedim. Şimdi diyetisyenlerin haklı olduğunu görüyorum. Çünkü bu mönü sayesinde az yemekle yaşamaya alıştım... Birdenbire açlığın pençesine düşmüş bir ülkenin bireyi gibi yaşamaktansa, yavaş yavaş kaybolan bir zenginlik fikrini içime oturtmam daha kolay gerçekleşti... Spor yapmak ise madalyonun diğer yüzü. Artık The Plaza Hotel'e girerken kapıda "Rahşan Hanım hoş geldiniz" diye karşılıyorlar beni. Her gün bir saat koşu bandı yapıyorum. Arkasından da yarım saat yüzüyorum. Jakuzisauna ikilisi ise hem şımarmamı sağlıyor hem de cildime iyi geliyor. Ancak bazen jakuzide uyuyup kalıyorum. Sağ olsun görevliler üşümemem için suyun ısısını arttırıyorlar... Spor salonuna gitmek insanda alışkanlık yaratıyor. Gidemediğim gün kendimi suçlu hissediyorum. Spor sonrasındaki yorgunluk ise o gün rejim uygulamanızın çok başarılı geçtiği hissini pekiştiriyor.

GALİBA İDİYOTUM...
Fiziksel olarak her şey kontrol altında. Ancak psikolojik olarak o kadar da iyi değilim. Öncelikle benim gibi 113 kilo olarak bu zorlu maratona başlayan birinde 4 kilo vermek hemen de fark edilmiyor. Bu da benden 'dünya zayıflama rekorunu kıran Türk' madalyasını bekleyen kalabalığı tedirgin ediyor. Bir de Allah'ım ben galiba idiyotum. Asla zayıflayamayacağım hatta öldüğüm zaman cenazem omuzlarda değil bir vincin kollarında ebedi istirahatgahıma yollanacağımı düşünüyorum. Ama ben vücudumdaki değişikliklerin farkındayım. Şu anda bir beden küçülmek üzereyim. Sanırım 2 kilo daha verince bir beden küçük kıyafetler giymeye başlayacağım.

AYNAYA BAKABİLİYORUM
Belim hissedilir şekilde inceldi. Bacaklarım ise artık daha az tombiş. Göğüslerim sutyenime sığıyor... Bu listeyi uzatabilirim. Ama ben ne yaptığımı biliyorum. Artık aynaya daha çok bakabiliyorum. Önce zayıflamasını istediğim bölgelerime ardından da zayıflama emareleri gösteren bölgelerime bakıyorum. Doğru yolda olduğumu biliyorum. Ve Selahattin'in önerdiği gibi kontrollü ve sakin bir şekilde zayıfladığım için memnunum. Çünkü kriz şeklinde acıkmıyorum... Tabii ki sürekli altlarda bir yerlerde dolaşan bir açlık durumu var. Ve en çok özlediğim şey, lezzetli bir şeyleri çiğnemek. Bu da rejim öncesi hayatımda nasıl bir yemek bağımlısı olduğumu gösteriyor. Yavaş yavaş iyileşiyorum.

ÇOOOOK GERGİNİM!
Hayatımda hiç olmadığım kadar gerginim... Çünkü yaşadığım ağır stres krizlerini atlatmak için uzun yemek yeme ayinleri yaparmışım... Geçen hafta duygusal dünyamda sağlam bir buhran yaşadım. Hayal kırıklığı, sinir, şaşkınlık ve aşağılanma üçlüsü yakamı bırakmadı. Bu da doğal olarak beni çok gerdi. Bugün pazartesi ve yine çook gerginim. Hafta sonu İzmir'de Seat Cup Türkiye'yi izledim. Fotoğraflar çektim. Pistte bir o yana bir bu yana koşturdum. Galiba vitamin desteği almam lazım. Diyetisyenime sorup böyle bir desteğe ihtiyacım olup olmadığını öğreneceğim. Çünkü vücudum biraz yoruldu. Ben de yoruldum. Ama dönersem namerdim. Hatta pilavdan dönenin kaşığı kırılsın...

RAHŞAN GÜLŞAN