Yiyerek zayıflamak Reha efendi!

Yiyerek zayıflamak

Benim açımdan hikaye 1990'ların ilk yarısında rahmetli Ercan Arıklı'nın Elçin Yahşi'ye "Benden ne istersin" diye sormasıyla başladı. Patronun kastettiği elbette 'ücret artışı' dışında bir talepti.
Yahşi o sıralar, Harper's Bazaar dergisinin yayın yönetmeniydi (şimdi Radikal'de) ve fazla kilolarından şikayetçiydi. "Beni zayıflatabilir misiniz" sorusuna Arıklı "Yavrucuğum, istediğin bu olsun" cevabını verdi ve ertesi gün Yahşi'ye, Fransızca'dan İngilizce'ye çevrilmiş bir kitap getirdi.
Bu kitap beslenme uzmanı Michel Montignac tarafından yazılmıştı. En önemli özelliği 'düşük kalorili' diyetlerin palavradan ibaret olduğunu ileri sürmesiydi. 'Aç kalarak zayıflama' ilkesinin yerine 'Yedikçe zayıfla' ilkesini getiriyordu. Bu yöntem aslında bir 'diyet reçetesi' değil, bir beslenme tarzıydı.
Elçin Yahşi kitabı okudu ve Montignac yöntemini uygulamaya başladı. Kesinlikle aç kalmadan, acı çekmeden, rahat rahat kilo verdi. Ama öyle böyle değil: Gözümüzün önünde zayıfladı, inceldi, fıstık oldu!.. O zamana dek sadece pantolon giyen Yahşi, mini etekle gezmeye başladı!
Daha sonra, 1996'da, ben de bu yöntemi uyguladım. Temel ilkesi unlu yiyeceklerle etleri (yani karbonhidratlar ile proteinleri) birlikte yememeye dayanan Montignac yöntemiyle hedeflediğim kiloya indim. Tabii yine aç kalmadan, sinirlenmeden, sıkıntı çekmeden.
Montignac hakkında çok yazıldı. Bunun üzerine yöntem popüler oldu. Kitap Türkçe'ye de çevrildi. Hatta İstanbul Levent'te 'Club House Montignac' adında bir lokanta bile açıldı. Bu lokantada tüm yemekler Montignac yöntemine göre hazırlanıyordu.
Aslında böyle bir yer açmaya gerek yoktu. Çünkü Montignac yöntemi zaten iş yaşamının diyet reçetelerini aksatan akışına karşı bir çözümdü. Dünyanın neresine giderseniz gidin rejiminizi rahatça sürdürebiliyordunuz. Önemli olan işin 'felsefesini' kavramak ve kalori hesabı yapmak yerine hangi yemekleri tercih edeceğini bilmek.