SABAH - 21/03/2005 - Yavuz Donat

Şu an 21 Mart 2005 - Pazartesi tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

	» Yazarlar

	Günün İçinden

	Ekonomi

	Gündem

	Siyaset

	Dünya

	Spor

	Hava Durumu

	Sarı Sayfalar

	Ana Sayfa

	Dosyalar

	Arşiv

	Etkinlikler

	Günaydın

	Televizyon

	Astroloji

	Magazin

	Sağlık

	Cumartesi

	Aktüel Pazar

	Otomobil

	İşte İnsan

	Sinema

	Turizm Rehberi

	Çizerler

Google Arama

Hacı bey "kızmak yok" diyor

Hacı bey bir süredir Endonezya'da idi... Yeni döndü... Ve ayağının tozuyla sordu: "Türkiye'de siyasi durumlar ne merkezde?.. Neler oluyor?" Sorusunu yanıtladık:
- Çabuk sinirleniyor.
Korkut Özal "olacak o kadar" diye güldü:
- Eee hem Kasımpaşalı ve hem de Karadenizli.

Hacı bey anlattı:
- İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı sırasında da önceleri böyleydi... Sonra sakinleşti.
- Nasıl oldu?
- Dedim ki... Tayyip bey, siyaset kızgınlığı taşımaz... Hoşgörü göster... Kızan kişi, karşısındakine fırsat verir... Kızgınlığının seni yönlendirmesine izin verme.
- Sonra?
- Tayyip beyin bir özelliği var... Kendini yetiştiriyor... Yaşananlardan ders alıyor... Yanlıştan geri dönüyor... Çabuk kızma meselesini de aşacaktır.

Korkut Özal'a göre Tayyip bey "huy bakımından biraz Adnan Menderes'e benziyor."
- Rahmetli Menderes de çabuk kızardı... Kızdığını belli ederdi... Parlardı... Sert konuşurdu.

- Ya abiniz Turgut Özal?
- Sinirli tabiatta değildi... Ona boşuna mı tonton dediler?.. Yaradılıştan ben daha sinirliydim.

- Erbakan hoca nasıldı?
- Hoca kolay kızmaz... Ama kızdığı da olur.
- Mesela?
- Bursa'ya gitmiştik... Birisi, şu iş neden şöyle oluyor gibisinden konuştu... Hoca çok kızdı:
- Ne dedi?
- Dedi ki yahu sen galiba uzaylıların dünyasında yaşıyorsun... Senin hanyadan, Konya'dan haberin yok mu?

Hacı bey 77 yaşında.
Öğrenciliğinden beri siyasetle ilgili.
- İsmet İnönü nasıldı?
- Çok sabırlıydı... Kızdığını pek hatırlamıyorum.

- Ya Süleyman Demirel?
- Hoşgörülüydü... Bakanlar Kurulu'nda bazen üstüne giderdik, geçiştirirdi... Onun söylediğinin tersini yapardık, mesele haline getirmezdi... Olayları eşelemezdi... Üstünü örterdi... Kızdığını görmedim.

Hacı bey "bir gün yapmamam gereken bir şeyi yaptım" dedi:
- Bakanlar Kurulu'nda yumruğumu masaya vurdum.
- Ne diye?
- Ben Tarım Bakanı'ydım... Bir proje üzerinde çalışıyordum... Projem, Köyişleri Bakanlığı'na devredilmiş... Benden habersiz temel atılmış.
- Sonra?
- Bakanlar Kurulu'nda böyle iş olmaz diye masaya yumruğumu vurdum.
- Sonra?
- Süleyman bey Başbakan'dı... Olgun insan... Mesele yapmadı... Olay, Bakanlar Kurulu dışına da taşmadı.

- Siz Türkeş'le aynı kabinede bulundunuz... Nasıldı?
- Çok makul... Sakin... Ölçüyü kaçırdığını hiç görmedim... Çok geniş ilişkileri olan bir insandı... Liderdi.

Hacı bey "daha pek çok kişiyi" anlattı.
Sonra sözü yine "kendisine" getirdi:
- Bir zamanlar çabuk parlardım... Ama kendimi yetiştirdim... Daha doğrusu şartlar beni yetiştirdi.
Ve sonra yumruğunu masaya vurdu.
Dedik ki "hayırdır hacı bey?"
Dedi ki "kazayla oldu."