|
Anket defteri merakı
Siz hiç anket defteri hazırladınız mı? "O da nedir?" diyenleri kınıyorum. Anket defteri ortaokul çağına gelmiş her genç kızın başucu kitabıdır. Ya da benim zamanımda öyleydi. Üç dört arkadaş oturup uzun uzadıya anket defterleri hazırlardık. İlk iki sayfa sorular, ardından herkesin aynı sorulara verdiği cevaplar... Hani kütüphane yerleştiriyorum ya, 3 büyük boy anket defteri buldum. Orta bir ve orta iki, sonra büyümüşüm ve vazgeçmişim herhalde. Ya da verilen beylik cevaplar benim bile canımı sıkmış. Merakla sayfaları karıştırmaya başladım. Ne uzun sorular sormuşum, ne garip konular bulmuşum anlatamam.
* Eğer gözlerinizi kaybetseydiniz hangi duyunuz daha fazla gelişirdi sizce?
* Erkekler tuvaletteyken kadınlar gibi dedikodu yapar mı? Ne konuşursunuz? Yani ne alaka? Anket defteri arkadaşınızı daha iyi tanımanızı sağlar, yoksa abuk sabuk sorulara daha da abuk cevaplar verilmesini değil elbette. Bazen de beğendiğiniz bir erkek arkadaşınızın hakkınızda ne hissettiğini sormaya... Örnek mi?
Soru: Beğendiğiniz kızlarda ne gibi özellikler ararsınız?
Cevap: Uzun boylu olsun, güzel olsun.
Soru: Sarışın mı seversiniz esmer mi?
Cevap (Adam akıllı açık vermiyor) Fark etmez.
Soru: Beğendiğiniz birisi var mı?
Cevap: Var.
Soru: Beğendiğiniz kızın isminin ilk harfi "B" mi? Nasıl yani? Siz daha saçma bir soru duydunuz mu? Yani zeka seviyemden şüphe etmedim desem yalan olur. Çocukluk işte. Anketi dolduran daha da çocuk. Son soruya yanıtı mı? "Söylemem!"
***
Çevremdeki bütün arkadaşlarımı silah zoruyla defterin başına oturtmuşum. Silah zoruyla diyorum çünkü bazı sorularda gerçekten de çok sıkılmışlar. Belli oluyor zaten. Birbirinden yaratıcı cevaplar vermişler. Örneğin "Kaç yaşına kadar yaşamak istersiniz?" diye sormuşum karşı taraf "200" diye cevap vermiş. Anketi dolduran erkek arkadaşlar daha da saçmalamış. "Ne olmak istersiniz?" bölümüne "davulcu" diye yazan çok. Ya da "Hangi spordan hoşlanırsınız?" sorusuna "Okçuluk" falan diye cevap vermişler. Yani işin suyu çıkmış. Öylesine çıkmış ki büyük anketör Balçiçek arkadaşlarını kara listeye almış. Onlara soru sormamaya karar vermişim. Bu kararımı yazılı bir şekilde anket defterimde ölümsüzleştirmişim, okurken ben bile güldüm, inanın bir kelimesini bile hatırlamıyorum. "Bu anket defterinde bir daha soruları ciddiye almayanlar yer bulamayacaktır. Anket ciddi bir iştir. Soruları hazırlamak öyle kolay değildir." Peki küsüp vazgeçmiş miyim? Nerede... En büyük hatamı yapıp aileme yönelmişim. Babam, annem, teyzem ve büyükbabam yanıtlamış anketi. Bir de kardeşim. Birkaç seçmece cevap yazıyor ve size iyi pazarlar diliyorum. Çünkü bunca saçmalıktan sonra ne desem boş. Soru: Hayatınızda yaptığınız ilk çılgınlık neydi?
Babam: Hiç çılgınlık yapmadım, çılgınlık güzel bir şey değildir, kimseye tavsiye etmem.
Annem: Babanla evlendim. (Boşandılar zaten.) Teyzem: Çılgınlık tam olarak ne demek? Neyi kastediyorsunuz? Soruyu biraz açar mısınız? Kız kardeşim (O zaman 9 yaşında): Çılgınlık olarak bu anket defterini dolduruyorum.
Soru: Anket defteri sahibi hakkında neler düşünüyorsunuz?
Babam: Kendisi kızım olur. (Nasıl yani?)
Annem: Kendisi kızım olur, severim. (Nasıl nasıl nasıl yani?)
Teyzem: Anket defteri sahibi soruları çok güzel hazırlamış. Ama bazı sorularda netlik yok.
Kız kardeşim: Anket defteri sahibine buradan not, bir daha soru yanıtlamam. Çok yoruldum. Büyükbabamı unuttum zannediyorsanız, yanılıyorsunuz iki soruya da kendine has üslubuyla yanıt vermiş. Hakkımda hissettikleri bölümüne yarım sayfa cevap yazmış. Edebiyatçı olmak böyle bir şey işte. Okurken gözlerim doldu. Çılgınlık konusuna "Bir gün öyle bir çılgınlık yapacaksın ki bu soruyu sormaya gerek duymayacaksın, hayatının tümü çılgınlık gelecek. Ve bundan çok keyif alacaksın" diye yazmış. Benim hakkımda düşündüklerinin son cümlesine gelince: "Sen bir gün gelecek soru sormanın ne kadar önemli bir şey olduğunu daha iyi kavrayacaksın. Az ve öz soracaksın. Ve soru sormak hayatının önemli bir parçası olacak."
İyi pazarlar.
|
