|
Mazisinden utanan şehirler!
Berlin'e en son, "duvar"ın yıkılmasından çok önceleri gitmiştim. Duvar duruyordu... Dolayısıyla Doğu Berlin ve Doğu Almanya (DDR) duruyordu.
Tarih duruyordu.
Sonra; geçen yüzyılın Bolşevik devriminden sonraki ikinci büyük "alt-üst oluş"u yaşandı.
Doğu Bloku'nda, büyük "hürriyet devrimi" gerçekleşti.
Önceki gün yeniden Berlin'deydim.
Duvarın yerinde yeller esiyordu.
Dolasıyla Doğu Berlin ve Doğu Almanya'nın (DDR'nin) yerinde yeller esiyordu.
Ve... Tarihin de yerinde yeller esiyordu.
Tarihinden utanan Berlin, mazisine dair hiç bir iz bırakmamıştı geride.
***
Berlin, yirminci yüzyıl tarihinin simge şehriydi.
Eğer ülkeler gibi; tarihlerin de bir başkenti olmak gerekseydi, hiç tartışmasız Berlin "Avrupa tarihinin başkenti" olurdu...
İmparator Wilhelm'den Birinci Büyük savaşa, II. Reich'tan Nazi imparatorluğu ve Hitler diktatoryasına, Avrupa'yı Hitler'den kurtaran müttefik birliklerinin ve Kızıl Ordu'nun Berlin'e girmesinden 90'ların başında duvarın yıkılmasına kadar geçen süreç, hiç kuşkusuz bu çileli şehri, Avrupa'nın tarih başkenti olma konumuna oturtuyordu.
Yalnız Avrupa'nın da değil... Dünyanın geçirdiği bütün büyük tarihsel dönüşümler, Berlin'in yaşadığı "kişisel" maceralarda izdüşümlerini buluyordu.
Amerikan başkanları bile, tarihin bir noktasında "Ben Berlin'liyim" diye bağırıyordu dünyaya.
Önceki gün Berlin'deydim ve Berlin önce Nazi diktatoryası, sonra da "Utanç Duvarı"na dair bütün izlerden "utanç" duyuyordu ve utandığı tarihin bütün izlerini yok etmeye çalışıyordu.
Yok edemediklerini ise, yeni çağın görüntüleri içinde boğarak görünmez hale getiriyordu.
***
Brandenburg kapısını az daha fark edemeyecektim.
Altından tarihin durdurulamaz nehirlerinin akıp geçtiği o muhteşem Brandenburg kapısını.
Naziler ve SS kıtaları Reichstag'a o kapıdan geçerek girmişti. Müttefikler de o kapıdan geçerek Berlin'i kurtarmıştı. Duvar yıkılınca, Doğu Berlin'liler o kapıdan geçerek sel gibi akmıştı hürriyete...
Brandenburg'un bugünkü görüntüsü ise trajikti.
Tıpkı Paris'in "Zafer Tak"ı gibi büyük bir meydanın ortasında yükselen o dev kapı, yanına dizilen binaların arasında boğulmaya çalışılmıştı.
Tarihi bir yapıya iki modern(!) bina yapıştırılmıştı.
Asıl trajik olan; bu yapıların, Alman finans-kapitalinin iki dev bankasına ait olmasıydı. Çünkü iki banka çevrenin yeniden düzenlenmesinin sponsoru(!) olmuş, bunun için de Brandenburg'a kapı komşusu olmayı şart koşmuşlardı.
Koskoca bir tarih, üç kuruşluk sermayenin bu şartına direnememişti.
***
Yalnızca o kadar mı?
O koskoca "duvar", ilk günlerin "hava"sıyla tümüyle yerler bir edilmiş, hatıra-severlerin de yağmasıyla tek bir taş bile bırakılmamıştı.
Yeni kuşaklara caddelerdeki çizgiler gösteriliyor şimdi:
"Burada bir zamanlar bir duvar vardı çocuklar!" diye...
İki Berlin'in ünlü geçiş noktası olan "Check Point Charlie" ise geniş bir caddenin ortasındaki tretuvarın üzerinde çürümeye terk edilmişti.
Tarihe tanıklık etmiş pek çok bina da yıkılıp gitmişti.
***
Oysa... Berlin'in en anlamlı binası, yarısı yıkılmış ünlü Dom Kilisesi'ydi. Bombaların vurduğu o haliyle yıllarca sergilenen o görüntünün, Avrupa'nın yaşadığı yeni barış dönemine katkısının olmadığını kim söyleyebilir, anlattığı derslerle?
Tarih, izlerinden ders almak içindir evet.
Ayrıca... Dünyanın bütün şehirleri, utandıkları tarihi silmeye çalışsalardı, yeryüzünde şehir mi kalırdı?
|
