Bilbao'nun mutfağı ve eşsiz müzesi

İki sebeple buradayız. Bir, iyi lokantalar var. İki, mimarisi göz kamaştıran Bilbao Guggenheim Müzesi. Müzenin açıldığı tarihten itibaren turist sayısı 50 katına çıkmış

İspanya'nın kuzeyindeyiz. Yağmur yağıyor. Hava soğuk. Malum kara iklimi. Ama ne gam. Bölge "İspanya Şarabı'nın" adresi. O bağlar, o şaraplar zaten insanın içini ısıtmaz mı? Avusturya, Tayland ve Malta'da şarap işi yapan Pegasus Wines ile birlikte dolaşıyoruz. Pamplona'dan yola koyulmuşuz. Araba ile Bilbao'ya bir buçuk saat mesafede. Geçtiğimiz hat, sanırsınız İskoçya. Öyle yeşil... Peki ama her rüya bitmez mi? Biter. Karşımızda da aniden bir şehir bitiveriyor. İne ine kıvrılarak Bilbao'ya giriyoruz. Aman tanrım! Burası alelade bir yer.

Nihayet merkezdeyiz. İzmir'le İskenderiye'yi karıştırın. Bir de "Kavafis şehirlerinin" doğuya mahsus baştan çıkartıcılığının yerine, Batılı bir nizam intizam yerleştirin. İşte karşınızdaki ticaret erbabı Bilbao. Niye buradayız? İki sebeple. Bir, yemek yiyeceğiz. İyi lokantalar var. İki, burada bir müze var. Dünyanın gözü bu binanın üstünde. Önemli bir koleksiyonu mu var? Hayır. Bilbao Guggenheim Müzesi'nin öyle bir mimarisi var ki, kayıtsız kalmanız mümkün değil. Bilbao'nun kent tarihi neredeyse Gehry Öncesi ve Gehry Sonrası'na dönüşmüş halde. Müzenin açıldığı tarihten itibaren turist sayısı 50 katına çıkmış. 1980'de Basklı yöneticiler İspanya'nın güneyindeki turizmden gıdım pay alamayan Bilbao'nun yeniden yapılandırılması için tartışmaya başlarlar.

Kent yaşamını bir çağdaş sanat müzesi ile turizme açmak başlıca hedeftir. Bu hedeflerini New York'taki Guggenheim Müzesi yönetimi ile paylaşırlar. Gerisi çorap söküğü gibi gelir. Uluslararası, sınırlı bir yarışmada Frank Gehry'nin projesi seçilir. İnşaat altı yıl sürer. Bask yönetimi bir dizi karar alır. Kent çehresinin uluslararası kültür arenasındaki prestijini değiştireceklerdir. Sir Norman Foster'a (Alman Parlamentosu'nu, Hong Kong Havaalanını da yapan) yeni metroyu ısmarlarlar. Müzeden biraz ilerideki yeni yaya yolu köprüsü ve Bilbao Havaalanı'nı Santiago Calatrava'ya çizdirirler. Calatrava bugün mühendislik ve mimarlığı en heyecen verici şekilde birleştiren isimdir. Pelli, Stern, Moneo gibi şampiyonlar liginde oynayan tüm mimarlara birer proje sorulur. Basklar uluslararası ilginin sırrını çözmüştür...

Otele yerleşmeden müzeye gidiyoruz. 20 yıldır tartışılan bir sorunun üzerine inşaa olunmuş: Bir müze içine konulacak eserlere sergi imkanı sunan, tarafsız bir bina mı yoksa insanları sanat eserleriyle ilgilenmeye cezb ve celbeden kendisi de bizzat bir sanat eseri mi olmalı? Gehry'nin Bilbao'daki binasının çıkış noktası şu: Ben buyum ve buradayım. Müzenin içindeki, etrafındaki her şey buna göre durabilir. Zaten gelenler müzeyi tavafa gelmekteler. İtiraf edelim, müze güzel. Hızla dolaşıyoruz. Bir kenara çekilip kendimize gelmeliyiz. Bilbao'da "Vasco" mutfağının en iyi örnekleri var. El Perro Chico, Gurio, Serantes ve nihayet Goizeko Kabi. 50 kişilik bir fine dining room. İnce, kuru jambon ve kuşkonmaz ile başlıyoruz.

Tranş hale getirilmiş ahtapot zeytinyağında marine edilmiş, beyaz karabiber taneleri toz halindeki taze sarımsak menünün başlangıçları. Şarap, Senario de Sarrio. Favori yılım Riserva 99. Ana yemekte ağır ateşte pişirilmiş etin yanındaki mantarlar bir tabiat mucizesi sergisi gibi. Trüf dilimleri, Perro Chico... Çok şükür diyorsunuz, Frank Gehry mutfakta değil. Bilbao'nun belki, ama mutfağının egoya ihtiyacı yok.