Hem işkembeci Hem müfettiş!

Bugün Pazar. Saddam 'dan doğan boşluğu fırsat bilerek, ülkeyi teokratik bir despotizme sürüklemeye çalışan Şii mollaların eleştirisi birkaç gün daha bekleyebilir. Aslında bunları yazmak bile fuzuli. Ülkelerini toplu politik intihara sürükleyen " tarikat baronları" bizi mi dinleyecek? Orman yangınının ortasına itfaiyeci bırakan yöneticinin ise adını anmaya bile değmez.
Peki sözü edilmeye değer ne var? Yargıtay- MİT- Çakıcı hikayesi damla sakızına döndü, dişine de bakıyor, falına da bakıyor, basın da zaten günlerdir fal açıyor. Bu gibi fallara en iyi biz bakıyoruz diye böbürlenenler bile var.
Yargıtay 'ın en baba hakimlerine ünlü " hukuk öyküsünü" hatırlatmaya kalkışmaksa, delik kovayla su taşımaya benzer. Ünlü hikayeyi blirsiniz. Almanya kralı bir gün maiyetiyle gezinirken, toprakla uğraşan Bayvera köylüsüne sorar, " Bu topraklar senin mi" diye... Köylü, evet benim, der. Kral, " Ne diyorsun sen, bütün Almanya benimdir, çünkü ben kralım" deyince, köylü müthiş bir cevap verir: " Sen kral olabilirsin. Ama Berlin'de de hakimler var!"
Korkmayın...
Ankara'da hakimler var mı, diye sorup pazarınızı mahvedecek değilim...
Geçelim. Ünlü iki mekan, Laila ile Reina' nın kasalarına maliyenin adamları oturmuşlar. Tahsilatı görmek için. Biri, 290 milyar toplamış, ötekisi 135 milyar toplamış...
Beyni Nuh Peygamber döneminde kalmış gazetecinin, " Vay canına sayın seyirciler, para babaları bir gecede, meğerse 900 küsur kadar asgari ücretlik içkiyi ve yemeği tıkınmaktaymış" şeklindeki yorumuna takılacak değilim.
Benim bambaşka bir önerim var: Maliye , serbest meslek erbabından " düşündüğü" kadar vergi alamıyor ya, arada bir gidip kasalarına oturuyor ki hasılatı görsün...
Fakat bunlar palyatif tedbirlerdir! Sadece Laila ve Reina'nın kasasına oturmak yetmez.
Alacaksın, birkaç yüz bin denetleme memuru, hem böylece işsizliğe de çare bulmuş olacaksın, sonra da ülkedeki bütün kasaların başına memurlarını oturtacaksın. Kuyumcuya bir memur, doktor muayenehanesine bir memur, nalbura, seramikçiye, telciye, tahtacıya, işkembeciye, kokoreççiye, dişçiye, estetikçiye, masöre, tenis hocasına, televizyoncuya, ütücüye, terziye, berbere, pazarcıya, işportacıya... aklınıza kim geliyorsa başına bir maliye memuru koyacaksın...
Bakın bakalım beş kuruş para kaçıyor mu? Tabii, alacağın memurları da temiz aile çocuklarından seçeceksin ki, oturduğu kasanın sahibi ile ortaklık kurmasın!
Amaaa...
Alınacak yüzbinlerce memurun maaşını karşılar mı toplanacak para, astarı yüzünden pahalıya çıkmaz mı, derseniz, onun da çaresini düşündüm.
O zaman memur almazsınız da, o işi yapan vatandaşları, " maliye müfettişi" olarak görevlendirirsiniz, belirli bir de 'prim' önerirsiniz. Adam kendi işinin denetçisi olur. İşkembeci , hem işkembeci olur hem de maliyeci!.. Kaçırdığı paraya bakar. Primini hesap eder. Primi daha yüksek çıkıyorsa, kaçırdığı parayı kaçırmasına gerek kalmaz.
Öte yandan, ülkedeki bütün esnafın, tüccarın ve de serbest meslek erbabının aynı zamanda " Devletin bir memuru" olmaktan duyacağı gururu düşünün...
Bundan iyi çözüm, Şam'da kayısı!..