İşbirlikçinin sonu!

Aslında beklenmeyen bir "son" değil ki onunkisi... ABD'nin Irak'ı işgalinden kısa bir süre önce ve işgalin ilk günlerinde, Irak geçici yönetiminin başına "getirilecekler" listesinde ön sıralarda yer alan Ahmed Çelebi, Amerikalı "ağabey"leri tarafından "aforoz" edildi.
Saf dışı bırakıldı.. Yetmedi: Evi ve işyeri basıldı. Başına Amerikan namluları dayandı.
Yalnızca "görev(!)"den alınmış olsaydı neyse...
Ama namlular başka ve daha sert bir mesaj vermeyi amaçlıyordu.
Böylece denildi ki: "Sen bittin oğlum... İşin bitti... Sen bizim için yoksun artık!.. Bir daha sakın ola ayak altında dolaşma... Kaybol!.."
Kimileri bu "zavallı" finale şaşırmış olabilirdi.
Ancak insanlık tarihinin "kahramanlar ve mandacılar" ikileminde yazılmış "nehir roman"ını bilenler ve okuyanlar için şaşırtıcı hiçbir şey yoktu.
İş bitince "işbirlikçi" de biterdi.
Bir binanın inşasında "iş"in bir kısmını üstlenmiş "yüklenici" gibi, işin kendisiyle ilgili kısmı tamamlanınca "ilişki" de kesilirdi.
Duvar tamamlanınca, devir de tamamlanırdı.
Kontrat çöpe atılırdı... Duvar tamamlanmadan çökerse, ya da çöküşün sorumlusu "iş" birlikçi olarak görülürse, durumu daha da kötü olurdu.
O zaman namlular konuşurdu. Şimdi Irak'ta, "ruhsatsız işgal"in inşasında, kendisinden beklenen hizmeti veremediği anlaşılan ya da "hizmet"le ilgili ağır kusuru bulunan "iş" birlikçinin işine son verilmiş bulunuyor.
Şaşıracak ne var bunda?
İnsanlık tarihi "gün"ü gelince "tarihin çöplüğü"ne atılan işbirlikçilerin "traji-komik" hikayeleriyle dolu değil mi sanki?