|
 |
 |
 |
 |
|
Beni hayat sürükledi
İsa Işık 17 yaşında. Atatürk Oto Sanayi Sitesi'nde bir otomobil tamirhanesinde çalışıyor. Işık İstanbul doğumlu ama ailesi Sivaslı. Ferahevler'de bir gecekonduda oturan İsa'nın babası izolasyon işiyle uğraşıyor. Dört erkek kardeşler ve o ailenin ikinci çocuğu. Kendisinden 1.5 yaş büyük olan abisi de çalışıyor. Küçük kardeşlerinden biri 3. sınıfta okuyor. Diğeri ise daha 4 yaşında. Lise 1. sınıfta okula gitmeyi bıraktığını belirten İsa, 10-11 yaşından beri çalıştığını söylüyor. "Okuldan arta kalan zamanlarda ve tatillerde sürekli çalışırdım" diyen İsa, bundan önce de tatlı imalatından erkek kuaförüne kadar çok çeşitli işlerde çalışmış.
EĞİTİM YERİNE GEÇİM
Her ne kadar okuldan ayrılmasının nedenini "kendi beceriksizliği" olarak açıklasa da gerçeği yine kendi ağzından dile getiriyor: "Babamın işleri o kadar iyi gitmiyor. Nadiren iş çıkıyor. Bu nedenle abim ve ben ailenin geçimini sağlamak için çalışıp para kazanıyoruz. Buradan haftada 40 milyon lira kazanıyorum. Yol parası ve ufak tefek harçlığımı ayırdıktan sonra kazandığım parayı eve götürüyorum. Ama asıl abimin çok katkısı oluyor." Ailesinin daha iyi bir geliri olması halinde kazandığı parayla kendisi için birşeyler alacağını belirten İsa, şöyle devam ediyor: "Becerebileceğimi bilsem okula devam ederdim. Daha iyi işlerde, daha temiz, daha çok para kazandıran bir işim olmasını isterim. Ama hayat beni sürükledi. Okuldan buraya hiç farketmeden geldim. Bundan sonra da hayat nasıl sürüklerse öyle gidecek."
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
