 |  |
 |
|
Dünya şampiyonu Deve Tufan
 Çakırbeyli'nin meydanındaki kahvede köylüyle sohbet ediyorduk. Köylülerden biri "uzaktan geçen bir başka köylüye" seslendi:
- Ula Deveci İhsan... Gelivir, gelivir.
"Deveci İhsan" sordu:
- Bişi mi var?.. Ne çağıreyon?
- Ula hele goş, gel... Bakıvir, burada kim var?
"Acaba kim var" diye Deveci İhsan yaklaştı. Bizi görünce elimize sarıldı:
- Aneeey... Ne zaman gelivirdin abey?
***
Adı İhsan Tufan. Ama "o coğrafyada" herkes onu "Deveci İhsan" diye bilir.
- İhsan... Kime oy atacaksın?
- MHP'ye abey.
- Neden MHP?
- Bubam da MHP'ye atar... Emme eskiden kökümüz Adalet Partisi'ydi.
***
İhsan Tufan 47 yaşında. Onun "dünyası, sevdası, herşeyi" devesi. Devesinin adı "Tufan." Deve 10 yaşında. Ve "bölgenin en ünlü devesi."
Deveci İhsan:
- Ağabey... Benim devem dünya şampiyonudur... Bubayiğittir... Gahramandır... Gözeldir... Namı bütün dünyaya yayılmıştır.
***
İhsan'ın devesi "beş yıldır güreş tutuyor." Ege'de, Marmara'da, Akdeniz bölgesinde "67 kez güreşmiş."
Sadece bu yıl "13 güreş yapmış."
- İhsan, senin devenin kaç galibiyeti var?
- Ağabey, o nasıl sual öyle?.. Benim devem şampiyondur... Bir kerem bile mağlubiyeti yoktur... Bütün güreşlerin galibi odur... Madalyalıdır.
***
Deve güreşlerinde "şampiyonluk ödülü" genelde bir halı.
Ve "bir miktar da" para.
- İhsan... Bir miktar para, ne kadar para?
- Paranın önemi yok... Üçyüz, dörtyüz milyon... O da güreşe gidip, gelirken harcanır, biter... Deve güreşi para için olmaz... Haysiyet için olur... Şampiyonluk için olur.
***
- Ey Deveci İhsan... Bize deveni anlat.
- Nesini anlatayım abey?
Çakırbeyliler:
- Hele bi anlatıver gayrı... Nazlanma.
Deveci İhsan:
- Benim devem Tufan bir yiğittir... Laftan anlar... Söyleneni dinler... İnsan gibi akıllıdır... Beni beşyüz metre uzaktan tanır... Çok duyguludur... Bişeye üzülsün, o dakka ağlar.
Çakırbeyliler:
- He ye vallah, Deveci İhsan doğru deyo.
***
- Deveci İhsan... Kaç çocuğun var.
- Üç kızım var... Bir de oğlum.
- İhsan, bildiğimiz kadarıyla senin oğlun yok.
- Abey... Benim oğlum, devem Tufan.
***
Bir "son dakika" gelişmesi.
Aydın'dan "müşteri" geldi.
Deveci İhsan'dan "oğlu Tufan'ı" istedi. İhsan dedi ki:
- Satarım emme... 30 gayme (milyar) isterim.
Aydınlı "28 milyar" verdi. Hem de "peşin." İhsan "ıh" dedi:
- 29 nokta 9 gaymeye bilem virmem... 30'dan bi guruş aşşa inmem.
***
Ve bir de "son dakika" notu.
Deveci İhsan, ağlamaklı bir sesle bize sordu:
- Abey... Ben Tufan'ı satarsam ne edecem?.. Parayınan saadet olur muymuş heç?.. Devem olmadan ben rahat uyuyabilir miyim?.. O benim öz oğlum gibi.
***
Deveci İhsan bizi "köyün çıkışına kadar" uğurladı.
Ayrılırken sorduk:
- Bir isteğin var mı?
- Abey... Köylü sana not ettirdi ya... Okul meselesi... Teyyip beye bi söyleyiver... Deveci İhsan hörmet edeyi, köye okul isteyi deyiver.
|
