Bir topluluk düşünün..

Çalışma yaşamı boyunca hiç risk altına girmemiş..

İşi, maaşı yasalarla güvence altında.. Kriz onu hiç etkilenmiyor.. Emekliliği garanti.. Sağlık konusunda da sıkıntı yaşamamış.. Doktor da, hastane de, ilaç da elinin altında.. Yaşamı boyunca hastalanırsam ne olur diye panik yaşamamış..

Bir başka topluluk düşünün..

İşe başladığı günden itibaren önünü net olarak görememiş..

Ne işi garanti ne alacağı ücret.. İşyeri kendinin olsa bir türlü, ücretli çalışsa başka türlü.. Kriz en çok onu etkiliyor.. Ya kepenk kapatıp evinin yolunu tutuyor ya da kapının önüne konuluyor..

Ayakta kalabilmesi için düşünmesi, üretmesi şart..

Ücretini alabilmek için 12 saat çalışması gerekiyor..

Birinci grupta bürokratlar, politikacılar yer alıyor..

Yani Ankara..

İkinci grupta işçiler var.. Esnaf var.. İşadamları var...

Hadi kısaca İstanbul diyelim..

İki grup da Avrupa Birliği'ni istiyor..

Ne var ki, birinci grupta yer alanların 'zaman' kavramı yok.. Acele etmiyorlar.. Yapmaları gerekenler var.. Ama onlar, bugün de olur, yarın da olur yanılgısından kurtulamıyorlar..

Çoğu zaman daha vakti gelmedi, toplum hazır değil kılıfına sarılarak mutlak iktidarlarını sürdürmek istiyorlar..

İkinci grupta yer alanlar acele ediyor.. Bir an önce Avrupa ile tam üyelik müzakerelerine başlayalım diyorlar.. Bir an önce yabancı sermaye gelsin, yatırımlar başlasın diye çaba harcıyorlar..

Birinci grupta yer alanların yaşamı, Türkiye büyümese de, istihdam yaratılmasa da, tüketim sıfır noktasına inse de hiç değişmiyor..

İkinci grupta yer alanlar için böyle değil.. Büyümemek ölüm demek.. İşsizlik demek, açlık demek.. Yaşamın durması demek..

Birinciler, Ankara'da sadece laf üretip, gününü tartışmalarla geçirirken onlar var güçleriyle çalışıyor..

Örnek mi?..

İşte TÜSİAD..

İş dünyasının patronları işlerini güçlerini bıraktı, Avrupa'da lobi turu başlattı..

İsveç'e gittiler.. İspanya'ya gittiler.. Almanya'ya gittiler..

Sırada İtalya var, Danimarka var..

Üye ülkeleri tek tek dolaşacaklar..

Politikacılarla görüşüyorlar.. İktidarla, muhalefetle görüşüyorlar..

Amaç, bu yılın sonunda resmen tam üyelik müzakerelerine başlamak..

Bununla da yetinmiyorlar.. Aday ülkeleri de hedefliyorlar.. AB'ye nasıl olsa bizden önce üye olacaklar diye şimdiden lobi faaliyetlerine girişiyorlar..

İşte Türkiye'nin fotoğrafı bu..

Bir grubun zamanı bol..

Diğerinin hiç yok..

Bir taraf acele ediyor, diğer taraf hâlâ düşünüyor..