Aynı gazetede önce şu haberi okuyoruz; "Devlet koleksiyonunda yer alan 107 değerli tablo kayıp. Kültür Bakanlığı'na bağlı Milli Kütüphane ve Türk Ocağı koleksiyonlarında yer alan tablolar kayboldu. Bakan Talay, kaybolan tabloların ne fotoğrafları, ne de diaları mevcut dedi.."
Hemen yanında diğer haber;
"Müthiş Koleksiyon! İktisat Bankası'nın çok değerli tablolardan oluşan koleksiyonu devlet korumasına alınacak. Kültür Bakanı Talay Türk resim sanatının çok değerli yapıtlarının bulunduğu önemli koleksiyonu devlet korumasına almayı düşündüklerini açıkladı"
Bunları birarada yazınca yoruma gerek kalmıyor aslında, ama birkaç ilâve daha var..
Dolmabahçe, Topkapı ve Yıldız saraylarından en değerli tablolar, padişahların eliyle yaptığı sedef kakmalı masalar çalınır ve bulunamazken, Sait Halim Paşa Yalısı cayır cayır yakılır ve içindeki eserlerin nereye gittiği anlaşılamazken, Resim-Heykel Müzesi'nde bulunan 3000 tablonun 2906 tanesi yağmur altında kenarda köşede bekletilirken (Sadece 94'ü sergilenebiliyor) İktisat Bankası koleksiyonunun hangi akla hizmet devlet korumasına alınmak istendiği sorusu var örneğin..
Sonra, değerli Türk tabloları yurt içinde satılırsa veya yabancı firmalar, şahıslar tarafından alınırsa bunun Türkiye'ye ne zarar vereceği sorusu da..
Neyse ki telefonla görüştüğüm, Antik Palace A.Ş.'nin sahibi Turgay Artam müzayedenin yapılacağını, böyle bir kararın kendilerine ulaşmadığını söyledi. Artam'a göre Bakan'ın endişeleri, eserlerin fiyatının düşmesinden korkan sanatçıların yanlış yönlendirmesinden kaynaklanıyor.
Son olarak Bakan, sadece "Kaplumbağa Terbiyecisi" tablosunun Kültür Bakanlığı'na devredilmesini istemiş. Bu 280 tablonun satışından 15-20 milyon dolar beklendiği söyleniyor. Ama bence müzayede sonucu bunun çok üstünde çıkabilir. Eğer Bakanlık, almakta ısrar etmezse bu para bankanın -sonuçta bizim cebimizden çıkacak- esaslı bir açığını kapatır.
Bekleyelim, bakalım neler olacak?
Başbakan Yardımcısı Devlet Bahçeli, Amerika gezisi öncesi yapılan uğurlama töreninde Ekonomiden Sorumlu Devlet Bakanı Kemal Derviş'in elini sıkmamış.
Ülke yöneten insanların, kişisel duygularını, kızgınlıklarını kamuoyu önüne taşıma hakları var mıdır bunu tartışmak lâzım.
Sorunun cevabı "hayır" ise eğer -ki tartışılsa elbette öyle çıkacaktır sonuç- o zaman da Türkiye'de artık siyasetçilerin böyle bir hakları olmadığını her an hatırlayıp ona göre davranmaları gerekir.
Balık baştan kokuyor. Cumhurbaşkanı ile başbakanın, kendi aralarında bakanların veya milletvekillerinin birbirlerine husumetle davranmaları negatif enerji saçıyor etrafa.. Kötü örnek oluyor. Sonuçta da, iki kişi yanyana geldiğinde bir tartışma programında bile cinayete varacak anlaşmazlıkların sergilendiği, kendiyle kavgalı bir toplum ortaya çıkıyor.
Biliyor musunuz, bu sabah TV'de dinlediğim -gerçekte akılalmaz- şarkı aslında kin duygularımızın ölçüsünü çok güzel anlatıyordu. Sözleri şöyleydi;
"Helvanı yerim inşallah senin..
Cehennem olur inşallah yerin.."
Tanrım, ağlamak istiyorum!.
Devlet korumasına alınacakmış!
