Geçen hafta Stockholm'deydim. Kışlarıyla ünlü İsveç'in başkenti bile İstanbul'dan daha aydınlık ve daha kuruydu.

Yağmur günlerdir dinmiyor; sabah kalktığınızda gökyüzü neredeyse yere yapışacak kadar alçak, her şey griye boyanmış, külrengi.

İnsanlar havanın kendilerini bunalıma soktuğunu söylüyor, ofluyor pufluyorlar.

Böyle sıkıcı ve ıslak bir kış hatırlamıyoruz sanki.

Tam Türkiye kuraklık kuşağında yer alıyor, otuz kırk yıl yağmur yağmaz dedikleri sırada ülke sırılsıklam oldu.

Sıkıcılık bir yana, müjdeli bir haber bu.

Bereket!

Aynı bereket piyasada da görülmeye başlandı. Bülent Eczacıbaşı gibi hem dünyayı hem ekonomiyi iyi bilen ve sırtında yumurta küfesi bulunduğu için dikkatli söz söyleyen bir işadamı bile, hata yapılmazsa ekonominin düzlüğe çıkabileceğini belirtiyor.

Kriz belimizi büktü derken, müthiş bir sıçrama bu.

Aynen kuraklık tahmini sonunda yağmura yakalanmamız gibi.

Olumlu göstergeler bununla da bitmiyor: Tam Avrupa Birliği hayallerinin sonu geldi derken, ilişkilerimizde yepyeni bir dönem başlar gibi oldu.

Kıbrıs'ın iyice çıkmaza girdiğini düşünürken, sürpriz bir yakınlaşma ile Denktaş ve Klerides eski dostluklarını hatırladılar.

Şimdi diyeceksiniz ki "Bunları bize birileri yaptırıyor!"

Olabilir!

Sonuç olumlu ya ona bakalım.

Devlet kendi iradesiyle küçülmeyi başaramadığı için, bu işi de dışarıdan talimatla yaptırıyorlar.

Türkiye'nin can damarını elinde tutan IMF'in bunca çabasına rağmen, devlet hâlâ tasarruf etmemekte direniyor.

Meğer iç dinamiklerle bu direnci kırmamız hiç mümkün değilmiş.

Demek ki dış irade bazen işe yarıyor.

Türkiye böyle sürprizlerle dolu bir ülke işte. Tam her şey iyi gidiyor derken Ankara'da birileri çıkıp bir çuval inciri berbat ediverir.

İşler çok kötü derken de umulmadık iyileşmeler yaşanmaya başlanır.

Bakarsınız, Dinç Bilgin de serbest bırakılan diğer bankacılar gibi dışarı çıkar ve bir yılı aşkın süredir ölüp ölüp dirilen, yanında getirdiği ekmekle günü geçirmeye çalışan, yol parasını zar zor denkleştiren, kurda kuşa yaptığı borçla ayakta kalmaya çalışan gazete emekçileri rahat bir nefes almaya başlar.