"Herşeye rağmen büyük bir takımdan bir puan almak başarı değil mi?.."

"Tabii başarı" dedim.. "Galatasaray gibi büyük bir takımdan bir puan almak Roma için çok büyük başarıydı. Maç sonundaki sevinçlerini gördünüz.."

Galatasaray'ın büyüklüğünü daha henüz Galatasaraylıların içine sindirememiş olması ne kadar acı..

Hayatları boyu büyük düşünemeyen, çıtayı bir türlü büyük hedeflere koyamayanlara, Türk milli takımının da, Galatasaray'ın büyüklüğünü anlatmanın imkanı yok.. Avrupa'nın beşinci sınıf takımı Avusturya'yı elemeyi zafer, Dünya Kupasını kaldırmayı hayal gören bu aşağılık komplekslilere, Galatasaray'ın UEFA ve Süper Kupaları kazanması da yetmedi.. Yetmeyecek..

Yetmediği için de Şenol Güneş ve Lucescu gibi, sıradan hocaları büyük adamlar sanmaya devam edecekler..

Bu defa Mondragon koşmadı.. Peki bizim Romen bu defa niye görmedi, tıpkısının ayni yanlışı.. Galatasaray'ın orta sahasının 55'inci dakikada çöktüğünü, orta sahayı hiçbir engelle karşılaşmadan elini kolunu sallaya sallaya geçen Roma'nın Galatasaray kalesini nasıl ablukaya alıp, bombardımana tuttuğunu, bu defa niye görmedi ha?.

Gole kadar kaç gol kaçırdı Roma, Lucescu saydı mı?.. Bu yağmur gibi pozisyonların nasıl doğduğunu anladı, anlayabildi mi?.

Lucescu'nun kendisi dahil, var mı benimle Star TV'sine gidip bu son 35 dakikayı birlikte izlemeye cesaret edecek Babayiğit?..

"Yürüyen takımı bozmak istemedim" diyor, Lucescu, şecaat arzederken sirkatin söyleyerek..

Yürüyordu ya, Lucescu.. Orta saha yürüyordu ve bunu bir tek Lucescu görmüyor, Lucescu fark etmiyor, Lucescu önlem almıyordu.

Oyun okuyor öyle mi?.. Muhteşem satranç hamleleri yapıyor öyle mi?..

Seyredelim mi, son 35 dakikayı birlikte, Bay Lucescu birlikte, Star TV'ye teşekkür ederek.. Sık sık Lucescu'yu ve Capello'yu gösteriyordu.. Teknik Direktör nedir, ne değildir, sorusuna yanıt ve kanıt verircesine..

Capello, mağlup olmayı kabullenmeyen bir liderdi.. O durmayan yağmurun altında saha kenarından ayrılmıyor ve bas bas bağırıyordu.. Futbolcularına.. Motive etmek için.. Hakeme.. Etkisi altına almak için.. İkisinde de başarılı oldu.. Ve de oyuna birer birer, hem de etkili dakikalarda hücum gücü ile bilinen futbolcuları ekliyordu.. Şakır şakır yağan yağmur, gözlüklerini görev dışı bırakınca, onları da atarak, ama miyop gözleri ile Lucescu'nun görmediği ve göremediklerini de görerek..

Ayni dakikalarda, ayni ekranlarda Lucescu resmi de vardı..

Ey Star.. Maçı bırak.. Sadece Lucescu ve Capello görüntülerini montajla.. Montajla ki, farkı bütün Türkiye görsün..

Bizimki, kıpırdamıyor.. Hareketsiz, jestsiz, mimiksiz ve hepsinden dehşet verici, çaresiz maçı seyrediyor.. Seyrediyor.. Sadece o kadar.. Bakıyor, görmüyor..

Roma'nın golü bağıra bağıra geliyor.. Lucescu o boş, o muzdarip, o çaresiz gözlerle bakmaya devam ediyor..

Ve 88'inci dakikada, alay eder gibi, Ümit Karan'ı, ilerde hiç değilse boğuşan, hiç değilse tepesinde iki stoper meşgul eden Ümit Karan'ı oyundan alıp, o anda, 1-0 galip takıma, son bir iki dakikada ne faydası olacağını Arif'in kendisinin dahi bilmediği Arif'i oyuna sokmayı bana izah edebilecek ferd-i vahit var mı?.

Ben "Bu adam ne Teknik ne direktör" demiştim..

Teknik olarak ne kadar acz içinde kaldığını, elindeki maçı, üç puanı, muhtemelen Şampiyonlar Ligi çeyrek finalini nasıl kaçırdığını bütün Türkiye ve İtalya izledi..

Direktör olarak, gücü de meydanda.. Geldiği günden beri, bu takım futbolcularının sorumsuzcasına, aptalcasına, ahmakçasına kart görmelerine engel olamadı.. Hasan Şaş'ın nasıl kart gördüğünü izlediniz değil mi?.. Şimdi Barcelona maçında yok.. Bu mu liderlik?.. Bu mu otorite..

Lucescu, Galatasaray'ın iyi bir hocaya verecek kadar parası olmadığı için ve de para istemeden çalışmayı kabullendiğinden göreve devam eden sıradan bir adamdır. Gerisi laf salatası, göz boyama..

Kimse güneşi balçıkla sıvamaya kalkmasın..

Son 35 dakikanın bir Teknik Direktör için utanç verici görücüleri Star'da..

Yüreği olan var mı, "Hadi gel birlikte izleyelim" diyecek?..

Turgay Şeren.. Gerçekten Turgay Şeren..

Bu yazı aslında geçen hafta yazılmış, sayfada yer kalmadığı için girmemişti. İnternet okuyucuları okudular sadece.. Bunların içindeki M.Ali Kışlalı dün Radikal'deki kendi sütununda "Mutlak okunmalı, hatta kesilip saklanmalı" deyince, yayınlamak farz oldu. Keşke geçen hafta yayınlanabilseydi. O zaman belki de Star TV bu hatayı yapmaz, Turgay Şeren'i Roma maçında ekrandan almazdı. Sönük, renksiz, ruhsuz bir anlatım izledik, Turgay Kaptansız.. Sunucu hiç değilse bağırmayarak kulaklarımızı rahatsız etmedi.

Star bir ara beni yorumlar için davet etmişti. Baktım, zerre keyif almıyorum. Çünkü yanlarında oturduğum sunucu arkadaşlar, kendilerini radyoda sanmak illetinden vazgeçmemişler.. Bir bağrış, bir çağrış.. Görüneni aynen anlatma.. Seyirciyi kör yerine koyma.. Araya girip iki laf edebilene aşk olsun.. Meriç'le Büşah'a teşekkür ederek ayrıldım. Onlar da ceza olarak kalan paralarımı ödemediler.. Öbür dünyada yakalarına yapışırım artık..

Ardından TRT, Avrupa Şampiyonasında yorumculuk önerdi. Prensipte kabul ettim. Ama düşünmeye başladım. TRT spikerleri de farklı değildiki.. En çok bağırmayı, en çok konuşmayı marifet sanan, görünenleri tüm ayrıntıları ile anlatabilmek için, nefes almadan laf yetiştiren arkadaşların yanında oturup ne yapacaktım ki.. Genel Müdür Yücel Yener'den özür diledim.. Ordan da çekildim ve TV Futbol Yorumculuğu sayfasını kapadım.. Bu arada maçların sonucundan yorumcuyu sorumlu tutacak kadar spordan uzak bir yığın ruh hastası da mutlu oldu tabii..

Şimdi, üç tane görevli yorumcu izledik bu yıl.. Şampiyonlar liginde Ziya Şengül ve Turgay Şeren.. Milli maçlarda, Ömer Üründül..

En kötüleri Ziya'ydı.. Mustafa Denizli nefretini ekranda dile getirebilmek için Fenerbahçe'yi yerden yere vurunca, kendi camiasında istenmeyen adam ilan edildi. Patronajdan da sıkı bir uyarı almış olmalı ki daha sonra ne diyeceğini şaşırdı, "Bilmiyorum, anlamıyorum" diye diye kekelemeye başladı. Fenerbahçe elendi de, o da kurtuldu, seyirci de..

Ömer Üründül, çağdaş yorumculu anlatımdan çok uzak.. Teknik Direktöre sufle veriyor sanki.. "Bloklar arası mesafe", "dar alanda paslaşmalar" gibi bir iki klişe lafı sık sık tekrarlayarak bilgiçlik taslıyor. Soğuk, buz gibi ifadelerle seyirciyi itiyor, ekrandan uzaklaştırıyor, yanında durmadan bağıran sunucu ile anlatımın tadını sıfırlıyorlar.. Hele Türkiye- Yunanistan maçında olduğu gibi, iki dakikada bir ertesi günkü yayının reklamını yapan ve ekran başındaki seyircinin izlediği maça konsantre olmasının içine eden bir sunucu ile bir araya gelince, insanın iyice sesi kısası geliyor..

Ömer, kendisine maç yorumlasın diye emanet edilen Devlet TV'si mikrofonunu, son Avusturya maçında kişisel takıntılarına da alet edince, saygınlığına da darbe vurdu.

Dünyada bu tür yorumculuk bitti.. Anlatım bitti..

Artık maçları anlatan iki kişi, adeta maçı tribünden izleyen iki dost.. Bu iki dostun sohbeti ekrana yansıyor..

Sunucu, görünen şeyi anlatmak için boğazını ve poposunu yırtmıyor.. Yorumcu, "Bakın benim Teknik bilgim teknik direktörden de yüksek" anlamına bilgiçlikler taslamıyor..

Ne yapıyorlar?.. Seyirciyi izledikleri maçın içine çeken biz cazibe yaratıyorlar. Minik yararlı bilgiler veriyorlar..

Dünyada sunucu görüneni anlatmaz. Uzak planda kaldığı için seyirci tarafından seçilemeyen oyuncunun adını verir.. Bizdeki uygulama tam tersine.. Adamın sağa deplase olduğunu, soldan çalım attığını, avut çizgine kaydığını, orta yaptığını uzun uzun anlatıyor, ama yapılan ortaya kimin vurduğunu söylemiyor, esas işi o olduğu halde.. İyi izleyin.. Bizde topa en son vuran kişinin adı "Şut" tur.. "Şuuut" diye bağırır bütün spikerler.. Yahu şutu görüyorum, kim vuruyor onu söylesene.. Ama o zor.. Herkesi tanıyacak, oyunu yakından izleyecek ve ne söyleyeceğini bileceksin.. Boş ver.. "Şuuut" diye bağırır, geçersin..

İşte bu çağdışı radyo spikerliği ortamında Turgay Şeren, şirin, sevimli, naif, içten, duygulu, heyecanlı müdahaleleri ile, sunucunun soğuttuğu seyirciyi ısıtıyor, ekrana çekiyor, ara ara, güldürüyor, havayı değiştiriyor.. Sunucuya yönelttiği sorularla anlatımı zenginleştiriyor.. Turgay ne peşin hükümlü.. Ne içten pazarlıklı.. Ne bilgiç, ukala, ne şov meraklısı.. Tersine bilmediklerini de anında kabulleniyor.. Turgay, içimizden biri, tribünden biri olarak, seyrettiğimiz maçtan kopmamızı önlüyor..