Yeni çıkan türküler

Her eser gibi, bir müzik yapıtının da ne zorluklarla, ne doğum sancılarıyla ortaya çıktığını iyi bilirim.

Bu yüzden, bizlere güzel ezgiler sunmak için yola çıkmış kişilere, elden geldiğince destek vermeye, onların yeni yapıtlarını duyurmaya çalışırım.

Eleştireceğim konular varsa bile, bunları kırmadan, incitmeden, küskünlüğe sürüklemeden, yapıcı, olumlu bir biçimde yapmaya gayret ederim.

Çünkü meşhur sözdür: "Marifet iltifata tabidir."

***

Bu girizgahtan sonra iki sanatçının yeni albümlerine sıra geldi.

Halk türkülerimizi dinamik ve neşeli bir tavırla yorumlayan Sümer Ezgü yeni albümü "Bir Sevdadır Türküler" le karşımızda.

Özenle seçilmiş türküler, epey emek verilmiş bir düzenleme ve Hamburg'taki stüdyoda yeni bir ses yapısı yaratma gayreti, Sümer'in tiz perdelerde tınlayan sesinin parlaklığıyla birleşmiş.

Ve ortaya çok güzel bir albüm çıkmış.

Dinledikçe daha da tad alıyor insan.

TRT'de çok başarılı bir programa; "Nazar Boncuğu" na imza atan Sümer Ezgü, bulduğuyla yetinmeyen, yeni arayışlara giren ve halk müziğine gönül vermiş bir yorumcu olarak hakettiği yere doğru ilerliyor.

Albüme emeği geçen herkesin eline sağlık!

***

İkinci albüm yepyeni bir sanatçıdan geliyor: Arzu!

"Ceylanım" adlı ilk çalışmasında, nazlı bir şelale gibi yumuşacık dökülüveren sesini ustalıkla kullanıyor bu genç sanatçımız.

Bu güzel ses, Türkiye'nin en usta müzisyenlerinin yorumlarıyla birleşmiş.

Düzenlemeler, daha önce Şükriye Tutkun'da da örneğini gördüğümüz gibi, halk müziği tadını bozmadan barok tınılara açılan bir müzik adımımıza, Ferhat Livaneli'ye ait.

İnsan dinlemeye doyamıyor.

80 başlarından beri çok sevdiğim bir dostum olan Erkan Oğur'un yeni albümü de çıkmış.

Henüz dinleyemedim ama Erkan, derviş kişiliğiyle, Doğu türkülerini ağır ağır demleyen ve hep bildiğimiz havalara, yepyeni tadlar katmasını bilen büyük bir usta.

Birlikte çalıştığımız dönemlerde onun müziğinden ve perdesiz gitarından büyük zevk almıştım.

Eminim ki yeni albümü de harikadır.

***

Gelelim genel bir uyarıya: (Burada söyleyeceklerim yukardaki albümlerle ilgili değil.)

Tolstoy'un Savaş ve Barış'ında çok ünlü bir av sahnesi vardır.

Nataşa ve Prens Andrey avdan çiftliğe dönerler ve akşam ıssızlığında bir mujiğin çok yalın ve içe işleyen sesle şarkı söylediğini duyarlar.

Ses son derece etkileyicidir. Tüyleri diken diken olur.

Burada Tolstoy, büyük bir sanatçı dehasıyla müthiş bir yorum yapar:

Mujiğin, şarkı söylemeye uğraşmadığını, sadece sözünü, yani içindeki derdi aktarmaya çalıştığını anlatır. Yaptığı müzik bu yüzden büyüktür zaten.

Aynen Aşık Veysel gibi, Woody Guthrie, Pete Seeger, Atahualpa Yupanqui, Jacques Brel, Bob Dylan, Leonard Cohen gibi...

Genç sanatçılarımızda, seslerini virtuozluk derecesinde kullanmak için büyük bir gayret görüyorum.

Müzik, bir ses ve enstrüman gösterisinden daha derin bir şeydir.

Çok yetenekli genç sanatçılarımızı dinliyorum.

Ne olur yeteneklerini, akrobasiye kurban etmesinler.

Söyledikleri türkülerin şiirine, hikayesine, derinliğine ve sadeliğine sadık kalsınlar.

Derin ve vakur Anadolu tavrı budur.