Yaz-boz

Hayatımız kendi hatalarımızı düzeltmekle geçiyor.

Emeklilikte 38-40 yaş çılgınlığını, şimdi 58-60'a çıkarmaya çalışıyoruz.

Tamam da o 38-40 yaş, kimin eseri?

Hatırlamıyoruz bile.

..........

Hukuki ve Demokratik sıkıntılarımız var... Gidip Avrupa İnsan Hakları'na imza atmışız.

Tamam da, kim atmış? Hangi hükümet atmış? Ne zaman atmış?

Bize mi sormuş?

O imzayı atanlar, burada yasa değişikliklerinin pek kolay olmadığını bile bile, Türkiye adına nasıl angaje olmuş?

Hiç... hatırlamıyoruz bile.

*

Şimdi IMF geldi...

Reçetelerine uyacak mıyız, uymayacak mıyız?

Büyük ihtimalle uyacağız...

Peki, sonra bu hükümet giderse, yeni gelecek olanlar anti IMF'ci iseler ne yapacağız?

Eğitimde de böyleyiz.

8 yıllık eğitimciler var.

5+3'lükcüler var.

11 yıllıkçılar var.

Hangisini kalıcı kılacağız?

En hayati konularda bile devlet politikası değil, hükümet politikası hakim.

*

Devlet kelimesiyle başlayan kurumların isimlerine aldanmayın... Devlet prensipleriyle onların zerre ilgisi yok.

İşte... Güya Devlet Bankası... Ama hükümetlerin emrinde...

Arpalıkların hepsini yıllarca paylaşarak gelmişler.

Devlet Deniz Yolları...

Devlet Demir Yolları...

Kim demiş devlet diye.

Bütün tasarruflar, tayin ve terfiler, hep hükümete ait.

Devlet Hava Meydanları, işte ortada... Devlet kelimesinin arkasına sığınan her hükümet, orayı keyfince yönetmiş.

Devlet Hastaneleri de öyle... Oralarda devletin değil, hükümetin borusu öter.

75 yıldır adına Milli Eğitim diyoruz. Sahiden milil midir?

Kusuruma bakmayın.

Spordaki Milli Takım'dan ve Milli Savunma'dan başka, ortalarda fazla milli bir şey göremiyorum.

TRT nedir?

Güya milli'dir... Ama devleti mi dinler, hükümeti mi? Doğru söyleyin.

*

Vergi yasasına reform dedik. Zannettik ki kalıcı...

Ne gezer... Yasanın bütün sakıncaları ortaya çıkınca, şimdi, sil baştan.

Yani hayatımız, yamuk yerleri düzeltmekle geçiyor.

Peki önce kim yamultuyor ve niçin?

Turizm politikasını kendi akılsızlığımızla bozduk, şimdi düzeltmek için aynı akla müracaat ediyoruz. Devletin hiç dahli yok.

Ama yine de şükredelim.

Özelleştirmecilik, eski devletleştirmecilere nasip olacak.

Şeytan azapta gerek.

*

En komiğime giden, şu emeklilik meselesindeki 38-40 yaş çılgınlığıdır.

Şimdi meclis bunu düzeltecek. Herhalde 58-60 yaş düzeyine çekecek.

Peki, bu yeni yasayı neticede kim onaylayacak? Hangi merci?..

Ee, ne yapalım?

Dün dündür.

Ne demek dün dündür... Yani şartlar mı değişmiştir.

Yoo, bence şartlar aynıdır. Değişen, sadece koltuklardır. Masanın bu tarafında oturmak başka, öbür tarafında oturmak başka.

Peki, hak ve hakikat? O bambaşka.