Çile yılı...

Siyaset dünyası "Tayyip Erdoğan Çankaya'ya çıkacak mı, çıkmayacak mı?" diye papatya falı aça dursun, spor dünyası da "Fenerbahçe bu yıl da şampiyonluğu kaptıracak mı?" diye tartışıyor.
Aradaki 4 puanlık farka rağmen taraftarın yüreği ağzında. Çünkü her hafta rakiplerinin ikramını elinin tersiyle geri çeviriyor takım. Şampiyonluğu ilan etme şansını yakaladığı Vestel Manisaspor maçında ortaya konulan futbol ileriki haftalara yönelik korkuyu artırıyor.
Çünkü takımda lider oyuncu yok. Maçı alıp götürmek için mücadele eden yok. Gol pozisyonu yok. Lezzet yok, hırs yok. Yok oğlu yok özetle.
Sezon başında UEFA Kupası'nı alacağı iddia edilen takım, en kritik maçını kaleciyle karşı karşıya kalmadan tamamlayabiliyor.
Takımı yönettiği ileri sürülen Zico, milyonlarca taraftar gibi, sakin sakin oyunun gidişatını izliyor. Yaptığı tek şey ikinci yarının sonlarında oyuncu değiştirmek. Artık Zico'yu tartışmanın anlamı da kalmadı. Bütün Türkiye, onun Fenerbahçe gibi bir takımı yönetecek çapta olmadığı gördü, bir tek kulübü yönetenler göremedi.

ŞENLİK YERİNE SIKINTI
Israrla futbol şubesinin başına profesyonel bir yönetici getirmediler. Takımın her hafta kötüye gittiğini görmediler. Şenliklerle kutlanılması gereken 100. yıl, ne yazık ki, sıkıntılı, tatsız tuzsuz bir hale dönüşüverdi.
Hepimiz biliyoruz ki, Fenerbahçe şu anda liderlik koltuğunu kendi başarısına değil, rakiplerinin başarısızlığına borçlu. Rakipler arası yarışma daha iyiye değil de, daha az kötü olmaya doğru. En az kötünün ipi göğüsleyeceği bir yıl yaşıyoruz.
Sezon başında büyük iddialar ortaya atanlar sadece başkalarını suçlamayı tercih ediyor. Oysa şapkayı önlerine koyup şu soruyu sormaları gerekir: "Biz nerede yanlış yaptık?" Veya biz bu işi yapabiliyor muyuz?
Gerisi boş tartışmadır.