|
 |
 |
 |
Kendimi babama beğendiremedim
Belli bir döneme kadar babamın üzerimdeki etkisi doğru. Yani bazı sorumlulukları alana kadar. Beni futbolcu yapan düşüncenin tek sahibi babamdır. Basketbol oynarken ve futbola kaymanın zor olduğu bir dönemde, babamın biraz da agresif tutumuyla kendimi yeşil sahaların içinde buldum. İyi ki de bulmuşum. Hem insani, hem manevi, hem de maddi kazançlarımla birlikte futbol büyük tutkum oldu." "Gol kaçırdığım zaman babamı düşünmem tamamen içsel bir olay. Ama babam bana hiçbir zaman 'Gole oyna' demedi. Sizler beni çok gol atıp manşetlere taşıdığınız zamanlarda, ertesi gün babamın bağırıp çağırdığı anlar olmuştur. Ona kendimi bir türlü beğendiremedim. Ancak benim kendimi kötü hissettiğim ve iyi futbol oynayamadığımı düşündüğüm maçlardan sonra aksine öyle şeyler söylerdi ki başarılı olduğuma inandırırdı."
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
